Autor: Freya Marske
Tłumaczenie: Aleksander Sądecki
Tytuł: Cudowna światłość
Wydawnictwo: Aura [współpraca reklamowa]
Data wydania: 13 listopada 2024
Liczba stron: 432
Ocena: 9,5/10
Opis:
Magia, romans i emocjonujące zwroty akcji we wspaniałej scenerii edwardiańskiej Anglii
Robin Blyth, baronet, którego rodzinna posiadłość została zrujnowana, na skutek pomyłki administracyjnej obejmuje stanowisko łącznika z tajnym stowarzyszeniem czarodziejów. Musi stawić czoła pięknej i niebezpiecznej magii, śmiertelnej klątwie i przerażającym wizjom przyszłości – nie wspominając o oschłym urzędniku magicznej biurokracji, Edwinie Courceyu, który za wszelką cenę chce się go pozbyć.
Mroczny spisek zagrażający czarodziejom na Wyspach Brytyjskich zmusza Robina i Edwina do współpracy. Czy odkryją prawdę, zanim będzie za późno? I, co ważniejsze, czy w obliczu nagłego niebezpieczeństwa znajdzie się miejsce na rodzące się między nimi uczucie?
Recenzja:
Czasami trafiam na książkę, która całkowicie przejmuje moje myśli, i wiem, że będę o niej mówić jeszcze długo. Cudowna światłość Freyi Marske jest dokładnie taką historią – pełną nieoczywistej magii, miłości i niezwykłego napięcia między bohaterami… które staje się pieprzne… i do tego podwinięte rękawy… ekhm… No cóż, bardzo zaangażowałam się w tę historię…
- (…) Przynajmniej książki nie będą nas chyba obrzucać inwektywami - powiedział.
- To jedna z ich głównych zalet – rzekł Courcey, a Robin stwierdził z zaskoczeniem, że się uśmiecha.
Pierwszy rozdział tej książki w mojej głowie wywołał jeden wielki znak zapytania, bo autorka wrzuca nas w świat w taki sposób, że nie do końca wiemy, co z czym się je. Na szczęście im dalej, tym jaśniej i tym lepiej. Dodatkowo książka jest naprawdę fenomenalnie napisana i jeśli lubicie metafory, zabawne porównania i prawdziwie ciekawe opisy – zaczytacie się bez pamięci. Dialogi też są weń niezłe – przyznam, że spodziewałam się bardziej dżentelmeńskich klimatów, a tu… hmm… powiedzmy, że często bohaterowie zapominają o dobrych manierach. W tej powieści jednak wypada to naturalnie. Wrażenie zrobiło na mnie także edwardiańskie tło opowieści, naprawdę czuć ten klimat, motyw sekretnego stowarzyszenia i… system magiczny. Jest oryginalny i przemyślany, magia ma swoje ograniczenia, jej użycie wymaga rozwagi i wysiłku, jest też ciekawie wyjaśniona. Wprost kocham tooo!
- Ogrzeję cię – mruknął Edwin. (…) - To znaczy… Mogę zastosować zaklęcie suszące.
Kocham też bohaterów. Roztrzepany Robin i grumpy Edwin to naprawdę świetny duet (choć oczywiście nie od początku). Nietrudno się domyślić, że wchodzi tu motyw enemies to lovers, ale jest on doprawdy świetnie poprowadzony. I te postaci mają głębie, nie są jakieś płaskie i stereotypowe. Edwin ma swoje demony przeszłości, Robin… jejku. On jest taki cute i prostolinijny… Chciałabym coś o nim napisać, ale nie chcę Wam spoilerować. Arrr! Zresztą, musicie poznać go sami. Musicie! Ale wracając do ich relacji… jest naprawdę świetnie napisana. To jak Robin patrzy na Edwina… i jaka chemia jest między nimi, zanim jeszcze do końca zdadzą sobie z niej sprawę. No… MRAU! Oczywiście, w fabule jest tu kilka typowych wydarzeń, jak ratowanie ukochanego, ale… nie brakuje tu napięć i wzruszeń, i… JA CHCĘ WIĘCEJ! To mój ulubiony queerowy związek, poważnie.
Rumieniec stał się intensywniejszy. Robin miał ochotę uczynić ze swojego przekonania oprawioną w skórę księgę i wręczyć ją Edwinowi, kazać mu ją czytać bez końca, aż wreszcie ten, spojrzawszy w lustro, zobaczyłby tam to samo, co widział Blyth.
No i… uhmm… na tym chyba skończę, choć powiedzieć chciałabym więcej. Ale jeśli szukacie bardziej niecodziennego fantasy, które porywa w przeszłość, pokazuje niełatwą relację i nieperfekcyjnych bohaterów, których i tak się kocha… to wiecie, co robić. Koniecznie sięgnijcie po Cudowną światłość!
P.S. Na dodatek książka jest bosko wydana, więc to idealny pomysł na prezent! 💜💜💜
