Autor: Virginia Cleo Andrews
Tytuł: Kwiaty na poddaszu
Wydawnictwo: Świat Książki
Data wydania: 2014
Ilość stron: 384
Ocena: 4/10
Opis:
Szczęśliwą z pozoru rodzinę Dollangangerów spotyka tragedia - w wypadku samochodowym ginie ojciec. Matka z czwórką dzieci zostaje bez środków do życia i wraca do swego rodzinnego domu. Niezwykle bogaci rodzice mieszkający w ogromnej posiadłości, wyrzekli się córki z powodu jej małżeństwa z bliskim krewnym, a narodzone z tego związku dzieci uważają za przeklęte. W tajemnicy przed dziadkiem rodzeństwo zostaje umieszczone na poddaszu, którego nigdy nie opuszcza. Dzieci żyją w ciągłym strachu, a odkrycie, jakiego dokonuje najstarszy brat, stawia rodzeństwo w obliczu nieuniknionej katastrofy.
Recenzja:
"Kwiaty na poddaszu" zachwycają rzeszę czytelniczek, a historia doprowadza miliony nieuleczalnych romantyczek do łez. W czym tkwi fenomen autorki, która wywołała taką burzę emocji? Szczerze mówiąc, nie mam pojęcia. Nie uważam tej książki za genialną, nie uważam jej nawet za dobrą. Ta historia była stworzona, by wywoływać sensację i wzbudzać kontrowersje, co jest kwintesencją każdego taniego bestselleru.

Bohaterowie są kolejną trudną kwestią w "Kwiatach na poddaszu". Autorka zdołała wykreować nawet dość ciekawe i różnorodne postacie. Wszystkie one wzbudzają określone emocje u czytelnika. Chris i Cathy to dwoje głównych bohaterów, jednak to nie ci bohaterowie wzbudzili moje zainteresowanie. Ich charaktery są bardzo proste, autorka chyba uznała, że jeśli da im po jednej cesze, to wystarczy. Można przewidzieć każde ich zachowanie. Nastolatkowie nie wysławiają się tak jak ta dwójka, nawet w realiach, kiedy książka powstawała. Nastolatkowie nie są tak odpowiedzialni. Te dzieci zostały stworzone na miniaturowych dorosłych. Za ciekawe postaci możemy uznać babcię, a także oczywiście tajemniczego dziadka, którym niestety poskąpiono uwagi i możemy się tylko domyślać pewnych faktów na ich temat.

Reasumując, "Kwiaty na poddaszu" są dość słabą książką. Zakończenie trochę mnie zaskoczyło, ale niestety większość treści jest bardzo przewidywalna. Na plus mogę zaliczyć jeszcze parę dość interesujących pomysłów oraz narrację pierwszoosobową, która nadaje powieści realności i nawet w pewnym sensie formy pamiętnika. Sądzę, że do tej książki należy podejść z przymrużeniem oka, nie doszukiwać się ukrytych treści, czy związków przyczynowo-skutkowych. Nie można odmówić tej historii tego, że wzbudza silne emocje, a w pewnym sensie tego szukamy w książkach, prawda? Nawet jeśli u mnie wzbudziła jedynie poirytowanie.
Wasza Ariada :)
Za książkę dziękuję Wydawnictwu Świat Książki
Widzę nie tylko u mnie wzbudziła negatywne odczucia. ;)
OdpowiedzUsuńTak, to jedna z tych książek, w których film, całkiem przyzwoity zresztą, jest lepszy niż książka.
OdpowiedzUsuńhttp://zakurzone-stronice.blogspot.com/
To bardzo specyficzna książka, również bywałam zniesmaczona wieloma sytuacjami.
OdpowiedzUsuńMnie się ksiązka bardzo spodobała. Szanuje klimat jaki udało się wykreować autorce. Pamiętam o niej nawet dzisiaj, a przeczytałam ją już jakiś czas temu. Od siebie bym polecała.
OdpowiedzUsuńMi książka również bardzo się spodobała i podziwiam autorkę, że miała taką głowę, żeby wymyślić coś takiego :) ;) Film nie jest zły, ale wiele fragmentów, tych co były w książce,nie ma..
Usuń