Igor Brejdygant - "Szadź"

Tytuł: Szadź

Autor: Igor Brejdygant

Wydawnictwo: Marginesy

Rok wydania: 2020 (wydanie z filmową okładką)

Liczba stron: 416

Ocena: 5/10

Opis:

Las. Młoda dziewczyna. Wygląda, jakby spała. Ale nie śpi. Wie, że zaraz umrze. I czuje, co robi z nią jej morderca, tyle że nie jest w stanie nawet mrugnąć.

Kiedy nad ranem zostają znalezione zwłoki, na miejscu zjawia się komisarz Agnieszka Polkowska. Nikt nie chce z nią pracować – zbyt wiele wymaga, słynie z ostrego języka i jest bardziej inteligentna od kolegów. Jej zaangażowanie w każdą ze spraw nie bierze się znikąd: ma kilka tajemnic i wolałaby się nimi nie dzielić. Ostatnie, czego jej trzeba, to błyskotliwy psychopata – człowiek, który odczuwa emocje tylko wtedy, gdy poluje: wybiera dziewczyny, osacza je i powoli zabija, delektując się ich cierpieniem. Jest precyzyjny i metodyczny, przekonany, że nikt mu nie dorówna. Nie popełnia błędów. Do czasu.

Będzie jednak musiał zmierzyć się równym mu przeciwnikiem, kimś, kto potrafi rozgryźć tok jego rozumowania i podążyć za makabrycznymi wskazówkami.

Czy Polkowskiej uda się ocalić kolejną dziewczynę, mimo seksizmu i niekompetencji jej szefów? Czy tajemnica z przeszłości, która dopada ją w chwili, gdy jej życie zaczyna się układać, pokrzyżuje śledztwo? Czy zdoła uratować życie kogoś, kto jest jej najbliższy?

Szadź teraz także jako serial z Aleksandrą Popławską i Maciejem Stuhrem w rolach głównych.

Recenzja:

Igor Brejdugant pisze zarówno książki, jak i scenariusze filmowe. Jest też reżyserem i fotografem. Szadź po raz pierwszy ukazała się  w 2017 roku, a teraz pojawiło się wznowienie z filmową okładką – na podstawie powieści nakręcono bowiem serial z Aleksandrą Popławską i Maciejem Stuhrem w rolach głównych. Nie widziałam go, ale wcale mnie to nie dziwi, bo książka wręcz prosi się o ekranizację i coś mi się zdaje, że została napisana z takim zamysłem. Ale od początku.

Agnieszka Polkowska pracuje jako komisarz w komendzie w Skarżysku-Kamiennej. Pewnego poranka budzi ją telefon – okazuje się, że znaleziono zwłoki młodej kobiety. Na miejscu Polkowska odkrywa pewne ślady, które pozwalają jej stworzyć teorię na pierwszy rzut oka sprawiającą wrażenie fantastycznej.

Ewa Wałkoń jest ładną, dwudziestoletnią dziewczyną, która łączy studia teologiczne z pracą w kawiarni. To osoba poszukująca, wiara jest dla niej bardzo ważna. To ją Sławomir Wolski wybiera na swoją następną ofiarę.

Wolski to psychopata dobrze funkcjonujący w społeczeństwie, inteligentny, zorganizowany i bezduszny. Jego tożsamość znamy od samego początku, obserwujemy, jak zbliża się do swojej ofiary i coraz ciaśniej oplata wokół niej swoją sieć, konsekwentnie dążąc do założonego finału. Na jego nieszczęście Polkowska jest równie inteligentna i z każdym dniem zbliża się do niego coraz bardziej.

Przyznam szczerze, że bardzo długo czytałam tę książkę. Nie mogłam się wciągnąć, a bardzo krótkie rozdziały pisane z perspektywy różnych osób wcale mi w tym nie pomagały. Podobnie zresztą jak nieco karkołomnie konstruowane zdania. Sama historia jest w porządku. Nie ma w niej nic odkrywczego, raczej powiela znane schematy, ale została napisana całkiem sprawnie. Na końcu akcja dość mocno przyspiesza, ale z racji tego, że od początku wiemy, kim są morderca i jego ofiara, niespecjalnie zaskakuje. Autor próbował jeszcze powiązać osobę Polkowskiej z mordercą, ale efektu wow w tej kwestii nie było.

Szadź okazała się dla mnie niezbyt porywającą lekturą, ale jeśli lubicie kryminały o seryjnych mordercach z wątkami politycznymi, możecie dać tej książce szanse. Nie spodziewajcie się jednak fajerwerków.

PS Słyszałam, że serial jest lepszy niż książka – może spróbujcie z nim?