Danielle L. Jensen - "Zdradziecka królowa"

Autor: Danielle L. Jensen

Tytuł: Zdradziecka królowa

Wydawnictwo: Galeria Książki

Data wydania: 2020 

Ocena: 5/10

FANTASY

Opis:

Kiedy mąż Lary został wzięty do niewoli, ona sama myślała tylko o jednym: „Zrobię wszystko, co konieczne, by cię uwolnić”.

Lara – królowa na wygnaniu i zdrajczyni – patrzyła, jak jej ojciec podbija Ithicanę, i nie mogła zapobiec katastrofie. Ale kiedy dowiaduje się, że jej mąż Aren został wzięty do niewoli, wie, że ojciec zachował go przy życiu wyłącznie z jednego powodu – jako przynętę dla zdradzieckiej córki.

A ona całkowicie świadomie zamierza połknąć tę przynętę.

Ryzykując życie na Burzliwych Morzach, powraca do Ithicany z planem uwolnienia nie tylko króla, ale też całego Królestwa Mostu spod władzy swego ojca, i to za pomocą jego własnej broni – sióstr, których życie uratowała.

Jednak kiedy Lara i jej towarzyszki opracowują plan uwolnienia Arena z pałacu ojca, wkrótce odkrywają, że choć do środka nietrudno się dostać, zupełnie inaczej wygląda kwestia wydostania Arena i samych siebie z powrotem na zewnątrz. Ucieczka z pałacu wydaje się niemożliwa, a do tego w rozgrywce uczestniczy znacznie większa liczba graczy, niż Lara sądzi, w wojnie zaś o korony, królestwa i mosty wrogowie i sojusznicy nieustannie zmieniają strony. Jednak jej największym przeciwnikiem może się okazać właśnie ten mężczyzna, którego próbuje uwolnić – mąż, którego zdradziła.

Kiedy wszystko, co Lara kocha, jest zagrożone, ona sama musi podjąć decyzję, dla kogo – i dla czego – walczy: dla swojego królestwa, dla męża czy dla samej siebie.

Recenzja:

Pierwszą część tego cyklu recenzowała Dizzy - i jej ta powieść średnio przypadła do gustu. Ja także się z nią zetknęłam i podobała mi się ona na tyle, że chciałam poznać kontynuację: stąd sięgnęłam po drugi tom tej serii. Niestety, lektura ta okazała się dosyć przeciętna. Z wielu powodów - bo chociaż minusów jest sporo, to pojawiają się też plusy. Zaraz zresztą o wszystkim opowiem. W internecie jest masa typowych zachwytów - i mam nadzieję, że moja recenzja pozwoli Wam także na to, żeby zastanowić się nad tym, czy to faktycznie książka dla Was.

Mąż Lary - Aren - zostaje wzięty do niewoli przez ojca głównej bohaterki. Wydawać by się mogło, że plan króla się udał: bo próbuje on zdobyć ziemię należącą do Arena... ale są z tym pewne problemy. Do tego wszystkiego Lara, która okazała się bardziej lojalna sobie i swojemu sercu niż swojemu ojcu, wymyśla plan na odbicie Arena i uratowanie jego krainy. Nie jest to plan łatwy, szczególnie, że ciężko będzie wydostać się z pałacu jej ojca, ale przecież Lara nie jest sama: ma swoje siostry, a także innych sojuszników (no, czasem niekoniecznie sojuszników), którym także zależy na tym, żeby Aren wrócił cały i zdrowy na swoje ziemie.

Powiem szczerze, że w tej powieści sporo się dzieje - narracja jest mieszana, przez co dzieją się momentami jakby dwie historie jednocześnie. Przez co też mamy dwa razy więcej problemów ze zrozumieniem momentami, co się dzieje - z racji tego, że pojawia się bardzo wiele postaci (część z nich na pewno występowała w pierwszym tomie - ale większości imion przynajmniej ja już nie kojarzyłam, bo nie są one zbyt proste i łatwe do zapamiętania). Ogólnie rzecz biorąc, to właśnie według mnie było też sporo scen, które można by było skrócić - ale odnosiłam wrażenie, że skoro autorka już chciała koniecznie zmienić narrację, to chciała na siłę napisać z danej perspektywy coś więcej. Wiecie o co mi chodzi, nie? Takie momentami zapychanie stron, tylko po to, żeby dany fragment/rozdział był ciut dłuższy. 

Początek czytało mi się więc bardzo ciężko - głównie przez to, że musiałam wgryźć się w historię i przypomnieć sobie postacie i najważniejsze wydarzenia. Najśmieszniejsze jest to, że tom pierwszy czytałam ze dwa miesiące temu, a już teraz miałam problem z przywołaniem sobie pewnych informacji - więc to świadczy o tym, że książka nie jest taka lekka i bywa przeładowana informacjami. 

Później czytanie było szybsze, bardziej przyjemne. Akcja się rozkręciła, ja się połapałam w treści i w bohaterach. I później było już naprawdę lepiej - chociaż czasami odczuwałam pewne zgrzyty. Nie rozumiem ludzi, którzy twierdzą, że jest to najlepsza powieść fantasy tego roku - bo jasne, to jest całkiem ciekawa książka, pomysł miał duży potencjał: ale uważam, że właśnie tego potencjału w części autorka nie wykorzystała. Niestety. 

Danielle L. Jensen napisała powieść, w której stworzyła bardzo fajny świat i bardzo fajny klimat. Główna bohaterka czasem mnie irytowała, zdecydowanie bardziej wolałam głównego bohatera. Niemniej jednak - ogólnie było całkiem okej. Dla mnie kulał już bardziej sam sposób napisania - bo nie było to takie lekkie. Jak wspomniałam wyżej - to raczej nie jest książka, którą przeczyta się w jedno południe na leżaczku. To raczej powieść, którą ciągle trzeba analizować w swoim umyśle, żeby nie zgubić wątków. Takie pozycje też są jak najbardziej okej - ale no, ja nie jestem fanką takich rozwiązań w świecie, który dopiero czytelnik musi poznać. Co innego, jak trzeba wytężyć umysł w powieści, która jednak jest bardziej realna i tyczy się rzeczy, które znamy - wtedy jakoś bardziej przy czytaniu można się odprężyć. 

Podsumowując: nie jest to zła książka. Po prostu definitywnie nie jest to powieść dla mnie. Polecam także przypomnienie sobie przynajmniej końcówki pierwszego tomu, zanim sięgnie się po część drugą. Mam nadzieję, że czujecie się w pewnych kwestiach ostrzeżeni - i że zastanowicie się, czy akurat po taki typ literatury macie ochotę sięgnąć w tym momencie. Niemniej jednak, myślę, że wielu z Was ta pozycja się jednak naprawdę może spodobać!