Aleksandra Ruda - "Sztylet ślubny"

Tytuł: Sztylet ślubny

Autor: Aleksandra Ruda

Cykl: Sztylet rodowy (tom 2)

Wydawnictwo: Papierowy Księżyc

Rok wydania: 2018

Liczba stron: 448
Ocena: 6+/10

Opis:

Kupiecka córka Mila Kotowienko powraca!

„Sztylet ślubny” to długo wyczekiwana przez czytelników kontynuacja pierwszej części trylogii Aleksandry Rudej, „Sztyletu rodowego”.

Królewskim posłańcom udało się uniknąć śmierci, więc cała drużyna zmierza do spokojnego miejsca, w którym mogłaby zająć się lizaniem ran. Wkrótce okazuje się jednak, że na spokój nie mają co liczyć. Kapitan wciąż poszukuje zaginionej narzeczonej, uzdrowiciel ma pełne ręce roboty, a zakochany troll jest… no cóż, zakochany. Mila jednak opiera się względom Dranisza i liczy, że nie będzie musiała przy okazji zdradzić swojej największej tajemnicy.

Tylko jak utrzymać w sekrecie prawdę o sobie, skoro kolejne tarapaty wymagają od dziewczyny sięgnięcia po moc sztyletu? Na dodatek wokół jak na złość pojawia się coraz więcej niechcianych adoratorów.

Nowe tajemnice, nowi wrogowie, dużo magii i humoru – powieść Aleksandry Rudej to humorystyczne fantasy najwyższej próby.

Recenzja:

Nie kryję się ze swoim uwielbieniem do fantastyki ze wschodniej granicy i szanuję wydawnictwo Papierowy Księżyc za wydawanie takich powieści, choć nie obraziłabym się, gdyby robili to w krótszych odstępach czasu. Na drugą część Sztyletu rodowego przyszło nam czekać dość długo, ale oto jest, więc nie ma co narzekać, trzeba brać się za czytanie!

Akcja powieści rozpoczyna się bezpośrednio po wydarzeniach kończących poprzednią część, także jeśli myślicie o czytaniu ich nie po kolei, nie polecam. W tym wypadku trzeba zacząć od początku. Wycieńczona drużyna zbiera się po ataku wilkołaków i próbie otrucia, ale nie ma nawet czasu na regenerację, bo zewsząd czyhają nowe niebezpieczeństwa. Ta część okazała się poważniejsza od poprzedniej, pełno w niej było zwrotów akcji, ale mniej humoru. I niestety dominujący okazał się wątek romantyczny. Nie jestem fanką trójkątów, a tym bardziej wielokątów… W pewnym momencie Mila miała tak wielu adoratorów, że czytelnik mógł się poważnie zirytować. Liczyłam na kolejną wypełnioną humorem i przygodami część, a tymczasem dostałam melodramat i nie ukrywam, że trochę mnie to rozczarowało.

Największą zaletą tej książki jest elf. On jeden nie zawiódł i był równie złośliwy jak w pierwszej części. Bezczelnie cieszył się z cudzego nieszczęścia i uważnie śledził poczynania swoich kompanów, a szczególnie Mili, która dostarczała mu najwięcej rozrywki. I nic dziwnego. W Sztylecie ślubnym dowiedzieliśmy się sporo o jej przyszłości, nagle liczba jej absztyfikantów niebotycznie wzrosła, nie popisywała się też rozwagą, więc Daezael miał przednie widowisko, w dodatku w pierwszym rzędzie. Dranisz jak zwykle był kochany i z przykrością patrzyłam, jak Mila łamie mu serce. Jaromir, cóż, nadal zachowywał się nieprzyjemnie, a na Tisie i Percivalu tym razem autorka nie skupiała większej uwagi.

No dobrze, drugą dużą zaletą tej książki jest zakończenie. Gwarantuję, że kiedy je poznacie, opadną wam szczęki. A potem będziecie niecierpliwie czekać na ostatnią część. Mam wielką nadzieję, że ta pojawi się w miarę szybko, bo naprawdę, autorka nie miała litości dla czytelników.

Generalnie książkę czytało mi się przyjemnie i tylko wątek romansowy psuł mi radość z lektury. Jeśli jak ja nie lubicie trójkątów ani tym bardziej wielokątów, czujcie się ostrzeżeni. Ale chociaż kontynuacja Sztyletu rodowego nieco mnie zawiodła i tak z niecierpliwością czekam na kolejną część. Jestem ciekawa, jak skończy się cała historia i choć już ustaliliśmy, że wątki miłosne nie należą do moich ulubionych, to chętnie się przekonam, z kim ostatecznie skończy Mila. Osobiście trzymam kciuki za Dranisza.  

Polecam wszystkim fanom wschodniej fantastyki i amatorom lekkich, humorystycznych powieści. Sztylet ślubny to powieść, dzięki której oderwiecie się od rzeczywistości na kilka wieczorów.

Książkę dostałam od wydawnictwa Papierowy Księżyc