Sarah J. Maas - "Imperium burz"

Autor: Sarah J. Maas

Tytuł: Imperium burz

Cykl: Szklany tron. Tom 5

Wydawnictwo: Uroboros

Rok wydania: 2017

Ilość stron: 864

Ocena: 9/10

Opis:

Nad Erileą gęstnieją czarne chmury. Erawan zbiera swoje złowrogie siły, by zadać światu ostateczny cios. Aelin Galathynius staje z nim do walki, by bronić królestwa i swoich bliskich. Dla Aelin droga do tronu Terrasenu dopiero się rozpoczęła. Młoda królowa cały czas poznaje swoje dziedzictwo i uczy się swojej magii. Im więcej jej używa, tym bardziej przekonuje się, jak potężny jest ogień krążący w jej żyłach.

Ale wie, że toczącej się wojny nie wygra w pojedynkę. Są przy niej przyjaciele i ukochany Rowan, lecz to nadal za mało wobec mocy Erawana. Nadszedł czas szukania sprzymierzeńców. Kto odpowie na wezwanie królowej Terrasenu?

Dla Aelin nie ma już odwrotu, świat, który zna, chwieje się w posadach pod naporem sił ciemności. Wrogowie otaczają ją ze wszystkich stron, w szranki poza Erawanem staje także legendarna, bezlitosna królowa Fae, która najwyraźniej ma wobec Aelin własne plany... Kiedy gra toczy się o tak wysoką stawkę, trzeba umieć poświęcić to, co najcenniejsze. Czasami jednak cena za zwycięstwo okazuje się zbyt wysoka...

Recenzja:

Walka, magia, miłość, przyjaźń, poświęcenie – to przychodzi mi do głowy, gdy myślę o serii Sarah J. Maas. Piąty tom Szklanego Tronu nie ustępuje poprzednim, można nawet pokusić się o stwierdzenie, że akcja rozwija się tak dobrze i jest to najlepszy tom jak do tej pory, oceniany przeze mnie najwyżej.

Cała Erilea nadal jest zagrożona ze strony starożytnego króla Valgów Erawana. A Aelin Ogniste Serce musi nie tylko myśleć o pokonaniu najgroźniejszego wroga, musi także stawiać czoła mniejszym sprawom, które w końcu urastają do rangi problemów większych niż można się było spodziewać. Na szczęście królowa ma przy sobie swój wierny dwór, stara się także odszukać sprzymierzeńców, którzy stanęliby przy jej boku w czarnej godzinie. Gra toczy się o wysoką stawkę, chodzi przecież o los całego świata. Tylko czy cena wygranej nie jest zbyt wysoka?

W Imperium burz autorka po raz kolejny staje na wysokości zadania i przedstawia nam swoją wspaniałą wizję w ogromnej powieści, bo liczącej sobie aż 864 strony. Ale bez obaw! Mimo tego rozmiaru powieść pochłania się błyskawicznie, bo akcja nie pozwala nam nawet na głębsze zaczerpnięcie wdechu. Jeśli zdarzają się chwile, gdy myślimy, że będziemy mogli odpocząć, Maas od razu ponownie przyspiesza. Tempo tego, co się dzieje narasta z każdą stroną. Wydarzenia, które mają miejsce w tym tomie są jeszcze bardziej ekscytujące, bo przecież powoli i nieubłaganie zbliżamy się do finałowych starć. Tylko… właśnie. Czy te ostateczne walki będą takie, jakbyśmy chcieli?

Już wspominałam w poprzednich recenzjach, że raczej nie ma bohatera w serii Sarah J. Maas, którego bym nie polubiła. W tym tomie nawet te poboczne postacie, które wcześniej nie okazywały się zbyt przyjemne, zaskarbiły sobie moją sympatię. Pani Maas potrafi jednak stworzyć też złe do szpiku kości osoby, potrafi też tak zamieszać wydarzeniami, że nagle patrzymy na kartkę z niedowierzaniem, uświadamiamy sobie, że to już koniec powieści, a stało się coś, nad czym zdecydowanie nie możemy przejść do porządku dziennego. A kolejnej części przygód Aelin jeszcze nie ma! Nie mam pojęcia jak po tym zakończeniu uda mi się dotrwać do premiery kolejnego tomu. Pewnie pomoże mi w tym trochę część 5.5 opowiadająca losy Chaola i Nesryn (a przynajmniej taką mam ogromną nadzieję), nie zmieni to jednak faktu, że jestem zdruzgotana po tym, co zdarzyło się na końcu Imperium burz.

Sarah J. Maas nie traci rozmachu, nie bawi się w półśrodki i nie zamierza oszczędzać czytelników. Jej postacie mierzą się z kolejnymi problemami, wpadają w następne zasadzki, a autorka tylko podkręca atmosferę i decyduje się na ostateczny cios. W Imperium burz zdarzyło mi się śmiać, płakać i rozszerzać szeroko oczy ze zdumienia. Były momenty poważne, wzruszające, zabawne i przerażające. Nie jestem pewna, czy jeśli autorka włożyłaby do tej książki jeszcze trochę więcej tekstu, przez co pojawiłoby się więcej emocjonalnych scen, zdołałabym to przeżyć, tak ogromne wrażenie wywarła na mnie ta książka. Z niecierpliwością wyczekuję zapowiedzi kolejnego tomu o Aelin Ognistym Sercu i jej przyjaciołach. Wy też powinniście, bo Szklany tron jest przykładem serii książkowej, w której każdy znajdzie coś dla siebie – dla takich powieści warto czekać długi czas. No, mam nadzieję, że jednak nie aż tak długi i że pani Maas zlituje się nade mną i resztą fanów i jak najszybciej pokaże, co stanie się dalej z ukochanymi bohaterami. Inaczej nie tylko w Erilei mogą rozpocząć się bunty!

Za książkę dziękuję wydawnictwu Uroboros