Meg Elison - "Księga Bezimiennej Akuszerki"

Autor: Meg Elison 

Tytuł: Księga bezimiennej Akuszerki 

Cykl: Droga donikąd (tom 1) 

Wydawnictwo: Rebis 

Data wydania: 29 września 2020 

Liczba stron: 344 

Ocena: 7/10 

Opis: 

Kiedy zasypiała, świat był skazany na zagładę. Gdy się obudziła, był już martwy. Przetrwanie apokalipsy to jednak dopiero początek. 

Na skutek tajemniczej gorączki na całym świecie umiera bardzo wielu mężczyzn oraz niemal wszystkie kobiety i dzieci. Ciąża i poród oznaczają wyrok śmierci – zarówno dla matki, jak i dla dziecka. Samotna położna brnie przez cmentarzysko, jakim stał się świat, usiłując znaleźć dla siebie miejsce w nowej, groźnej rzeczywistości. Filary cywilizacji runęły, została tylko brutalna siła i ci, którzy ją mają. 

Pozostałe przy życiu kobiety są prześladowane przez bandy mężczyzn, którzy je chwytają, trzymają w łańcuchach, używają ich i nimi handlują. Żeby zachować wolność, położna przebiera się za mężczyznę i unika ludzi. Wkrótce odkrywa jednak, że jej zadanie nie ogranicza się do chronienia smutnej namiastki własnej niezależności. 

Jeśli ludzkość ma się odrodzić, będzie potrzebowała akuszerki. 

Recenzja: 

Podobno nadchodzi koniec świata, więc warto poznać wiele alternatyw nadchodzącej katastrofy, prawda? Oczywiście żartuję, bo Księga Bezimiennej Akuszerki nie ma w sobie żadnych naukowych pokładów, a jest jedynie czystą fantazją na temat świata postapo, w którym to – przez epidemię - kobiety są zdecydowaną mniejszością, prześladowaną przez mężczyzn i… brutalnie krzywdzoną. 

Książka zdecydowanie robi wrażenie, bo przesycona jest wieloma niepokojącymi wizjami, wręcz odczłowieczeniem, przemocą oraz innymi obrzydliwymi czynami. Sądzę, że osoby o słabszych nerwach mogą na niej wymięknąć, bo miejscami naprawdę potrafi psychicznie wykończyć – osobiście z trudem czyta mi się sceny gwałtu, a autorka nie szczędzi tutaj opisów. 

(...) Niektórzy z was mogą płakać, może wam być niedobrze. To normalne. (...)

Sama historia przedstawiona jest w doprawdy ciekawy sposób, wizja tegoż świata jest intrygująca i ma sens (i wiele ukrytych znaczeń), jednakże… niektóre wątki zostały tutaj potraktowane po macoszemu, co delikatnie mnie podirytowało. Pozostawione są z boku, a wiele mogły wnieść do całości. Szkoda, że potraktowane zostały po łebkach (szczególnie pewna społeczność) i po prostu pisarka brnęła z fabułą do przodu, raz po raz udowadniając nam, że ten świat jest okrutny (jakbyśmy tego nie zauważyli) i… usilnie tłumacząc różne rzeczy. Nie można jej jednak odmówić pomysłowości w kwestii kreacji bohaterki, bo – muszę przyznać – że choć towarzyszyłam jej przez te ponad trzysta stron i wiele się o niej dowiedziałam, to wciąż jest dla mnie postacią bardzo tajemniczą. Motyw przebierania się kobiety za mężczyznę dla bezpieczeństwa nie jest niczym nadzwyczajnym, aczkolwiek – jak wspominałam wcześniej – tutaj ma on jakieś głębsze znaczenie, podobnie jak rola bohaterki, jej decyzje i cała reszta. 

- (...) To, co teraz mamy, to nasze życie. Musimy się skupić na tym, żeby żyć. To wszystko.

- Mamy o wiele więcej. Mamy przyszłość. (...)

Ciekawostką jest również fakt, że zarówno prolog i epilog zapowiadają nam, że nasza tytułowa postać coś jednak w świecie zdziałała – dzięki temu książkę czyta się… z nadzieją. Drobny zabieg, a dał całkiem sporo - podobnie jak fragmenty zapisków, które jeszcze barwniej malują nam postaci. Uwielbiam takie nietypowe formy! 

Księga Bezimiennej Akuszerki to powieść, która zdecydowanie daje do myślenia, budzi w czytelniku mnóstwo refleksji – również w odniesieniu do obecnie panujących nastrojów. To ponura i okrutna wizja, ale – choć straszliwa – jest w swoisty sposób fascynująca, a od samej książki nie sposób się oderwać (mimo specyficznego stylu autorki). Z niecierpliwością będę wypatrywać kontynuacji, bo to dopiero pierwszy tom, więc liczę, że autorka z większą czułością potraktuje niektóre pominięcia, niedopowiedzenia i niedopracowania. Polecam!