Laura Steven - "Zauroczona, zwariowana, zakochana"

Autor: Laura Steven

Tytuł: Zauroczona, zwariowana, zakochana

Wydawnictwo: Media Rodzina

Premiera: 10 lutego 2021

Liczba stron: 344

Ocena: 7/10

Recenzja przedpremierowa

Opis:

Caro Kerber-Murphy lubi myśleć o sobie, jako introwertycznym nerdzie całkowicie zakochanym w świecie fizyki. I tylko gdy jej ojcowie smacznie śpią, włącza cichutko komedie romantyczne, marząc o takiej samej idealnej miłości z Harukim – chłopakiem ze szkoły, w którym jest od dawna zakochana. Tylko jak to zrobić, gdy nikt, absolutnie nikt, z wyjątkiem dwóch oddanych przyjaciółek i ukochanych ojców, jej nie zauważa. Na szczęście Caro w porę dowiaduje się o przełomowym odkryciu naukowym, które może pomóc jej w rozwiązaniu problemu.

Jaki wpływ na jej przyjaźń będzie miało tajemnicze odkrycie? Czy Caro uda się odnaleźć pewność siebie i dostrzec swoje piękno? I czy dziewczyna w końcu znajdzie odpowiednią definicję miłości?

Recenzja:

Czy poczuliście kiedykolwiek sympatię do narratora już na pierwszej stronie? Jeśli nie, to istnieje duża szansa, że doświadczycie tego w Zauroczonej, zakochanej, zwariowanej od wydawnictwa Media Rodzina. Mam ogromną słabość do zakręconych nerdów w powieściach, a Caro – gówna bohaterka i opowiadaczka tej historii - bezsprzecznie taką osobą jest i… to nie jej jedyna zaleta.

Książka w ciekawy sposób ukazuje temat młodzieńczych zauroczeń, dorastania oraz poszukiwania siebie i swojej wartości – stawania się sobą. Mnie jednak najbardziej ujęła narracja całości, która jest po prostu obłędna. Miłość i inne emocje zdają się być tutaj ukazane z nieco naukowego punktu widzenia, a fascynacja Caro fizyką i ogólnie nauką jest wprost urzekająca – podobnie jak jej sarkazm i humor. Krótko mówiąc – w treści przeplata się przyjemne naukowe ględzenie oraz całkiem sporo ciętych uwag. I trochę rubaszności (w pozytywnym znaczeniu).

Przysięgam na wszystkie świętości, że pewnego dnia wepchnę mu wierzę w dupę tak głęboko, że poczuje w gardle smak lakieru do drewna.

Caro nie jest jednak postacią idealną. Ma również swoje wady – z całą pewnością jest to niska samoocena oraz… poczucie kontroli, które na kartach powieści uderza jej do głowy. A wszystko to przez powód dość absurdalny – można powiedzieć, że przez swoiste testowanie granic pewnej hipotezy, odnośnie… oceniania innych na podstawie ich obiektywnej atrakcyjności seksualnej. Jak się zapewne domyślacie, pojawia się tutaj motyw łamania stereotypów – nie tylko pod względem powierzchowności, ale też i orientacji seksualnej czy innych kwestii – również samego uczucia zakochania.

(…) to samo dotyczy miłości. Im bardziej ją analizujemy, dotykamy, nakłuwamy, próbujemy ją zredukować do definicji… tym większe czynimy szkody.

Powieść Laury Steven ma w sobie również kilka niedopracowań. Bo choć pod względem stylu i kreacji głównej bohaterki zarzucić jej za wiele nie mogę, tak pod względem fabularnym – niestety tak. Przede wszystkim, pewna niekonsekwencja w historii pozwala przewidzieć zakończenie, a wiele wątków zdaje się porzuconych (jak choćby sytuacja na boisku – ciężko mi uwierzyć, że tak szybko została zignorowana). Niektóre postaci zostały też potraktowane troszkę po macoszemu – według mnie Gabriela, jedna z przyjaciółek Caro, a miała całkiem niezły potencjał. Niemniej, świetnie bawiłam się przy tej książce i jeśli podejść do całości z przymrużeniem oka… jest to doprawdy sympatyczna powieść młodzieżowa, przyprawiona niecodziennym wątkiem miłosnym – aczkolwiek do miana romantycznej jej odrobinę brakuje.

Zauroczona, zwariowana, zakochana to powieść, która urzeknie każdą nastolatkę. Myślę, że na okres walentynkowy jest idealna, choć – jak wspominałam wcześniej – nie jest jakoś super-romantyczna. Jestem jednak przekonana, że każdy będzie świetnie się przy niej bawił, bowiem z tej książki tryska humor oraz wiele wartości, myśli, wartych przemyślenia. Polecam z całego serducha! :)

P.S. Okładka jest przepiękna! Tytuł i grzbiet przepięknie lśnią. 💓