Marcin Mortka - "Mroźny szlak"

Autor: Marcin Mortka

Tytuł: Mroźny szlak

Wydawnictwo: Sine Qua Non

Data wydania: 23 marca 2022

Liczba stron: 416

Ocena: 4/10

Opis:

W czasie, gdy ciemiężone od stulecia narody Rozkrzyczanych Krain chwyciły za broń i wydały wojnę swym oprawcom, Mads Voorten, daleko od linii frontu, przemierza mroźne guchoborskie góry. Uwikłany w krasnoludzką intrygę, zmaga się z niebezpieczeństwami, by przyjść z pomocą swej kompanii, do której należą między innymi niewidomy uzdrowiciel, zagubiony w ludzkim świecie elf i prostoduszny telepata. Równolegle musi sobie poukładać stosunki z niezmiernie osobliwą smoczycą.

Recenzja:

Nazwisko Marcina Mortki od dawna obijało mi się o uszy. Jeden z jego utworów został nawet nagrodzona tytułem książki roku przez Lubimy Czytać w kategorii fantastyka. Stwierdziłam, że to już coś znaczy i muszę nadrobić twórczość Mortki. Fantastykę ogólnie lubię, a opis mnie naprawdę zachęcił, ale to by było na tyle. Niestety przygoda z "Mroźnym szlakiem" okazała się w moim przypadku klapą, nie porwała mnie ta historia, a dodatkowo raziło powielanie stereotypów oraz sztampowych rozwiązań fabularnych.

Sam koncept powieści jest interesujący. Kto nie lubi typowej powieści drogi w wydaniu fantasy? No klasyka gatunku, miałam nadzieję na coś w rodzaju Hobbita, ale w polskim ubraniu, a dostałam trochę mniej obleśnego Piekarę, ale za to nudniejszego.

Akcja w tej powieści toczy się tak wolno, że można zasnąć i w zasadzie nawet raz mi się to zdarzyło. Z jednej strony mamy fajne obrazowe opisy, bo lekkiego pióra i wyobraźni nie mogę autorowi odmówić, ale właśnie te opisy i wrzucanie non-stop jakichś wątków pobocznych, w których można się pogubić, spowalnia rozwój wydarzeń. W połowie książki nawet nie pamiętałam, co było celem wyprawy Madsa...

A o Madsie mówiąc, jest to tak okropna postać, że też nie zapałałam do niego sympatią. W ogóle wszystkie postaci w tej książce są raczej mdłe lub budzą niechęć. Przede wszystkim ze względu na kreację bazującą na stereotypach. I tak Mads jest pijakiem, kobieciarzem, chamem, serce niby jakieś ma, ale rzadko je pokazuje. Tymczasem wszystkie kobiety w tej książce są tylko wrednymi babami, które chcą przechytrzyć faceta, ale nie udaje im się, bo mają za mało polotu w swoich intrygach i można je łatwo przejrzeć. Wyjątkiem jest może jedna kobieta, o której tylko słyszymy. Zdecydowanie mało postępowy i wiarygodny świat przedstawiony.

Pisząc fantastykę, można naprawdę dać się ponieść wyobraźni i dlatego tym bardziej mnie drażni, że autor wymyślił cudowne gadające stwory, całą historię swoich krain, religię, konflikty, a ludzi nadal przedstawił w tak prymitywny sposób. 

Niestety ode mnie minus. Słyszałam, że poprzednie powieści autora wznoszą się na wyżyny humoru i lekkości - tutaj też tego zabrakło. Mortka z całej siły chciał utrzymać mroczny klimat i o ile czasem lubię takie książki, to tutaj mi to nie grało i sama nastawiałam się na coś innego. Przykro mi, ale zawiodłam się bardzo.