Catherine Doyle - "Sztylet i płomień. Tajemnice Fantome. Tom 1"

Autor: Catherine Doyle

Tytuł: Sztylet i płomień. Tajemnice Fantome. Tom 1

Wydawnictwo: Jaguar [współpraca reklamowa]

Data wydania: 2025

Ilość stron: 416

Ocena: 8/10

Opis:

W pięknym, ale śmiertelnie niebezpiecznym mieście, gdzie Mrok jest walutą, a lojalność jest krucha jak szkło, dwoje zabójców rozpoczyna grę, w której stawką jest życie, ale przede wszystkim... serce.

Podziemiem Fantome rządzą dwie wrogie gildie: Zakon Płaszczy i Zakon Sztyletów. Gdy matka Seraphine, parająca się produkcją magicznej substancji zwanej Mrokiem, zostaje brutalnie zamordowana, Sera nie ma wyboru – musi uciekać. Znajduje schronienie w kryjówce Płaszczy. Od tej pory jej serce wypełnia pragnienie zemsty.

Ale kiedy w końcu dziewczyna staje twarzą w twarz ze swoim wrogiem, a zarazem dziedzicem Zakonu Sztyletów, Ransomem, wszystko się zmienia. Bo ona włada magią, której on dotąd nie widział. A on… nie jest tym, kogo ona się spodziewała.

Najbardziej płomienny romans enemies-to-lovers tego roku. Idealny dla fanów Sarah J. Maas, Leigh Bardugo i Stephanie Garber.

Recenzja:

To jest zaskakująco dobra książka! Początek faktycznie nie umiał mnie za bardzo wkręcić, trochę mi się to dłużyło, trochę się nad nim namęczyłam (i przez to czytanie wydłużyło mi się o kilka dni), ale jak już pewne wątki zostały umiejętnie rozpoczęte, to okazało się, że większość "Sztylet i płomień przeczytałam w ciągu zaledwie jednego dnia - a właściwie to nawet kilku godzin, gdy sobie leżałam na kanapie, bo przygody Seraphine pochłonęły mnie bez reszty!

W tej książce mamy podział na pewne dwie frakcje: Płaszcze i Sztylety. Oboje oni korzystają z działania mroku, który tworzy się z pewnej rośliny, ale używają go całkiem inaczej. Płaszcze łączą mrok z tkaniną, przez co mogą stapiać się z tłem, co pomaga w kradzieżach. Sztylety biorą niewielkie dawki mroku, które na zawsze ich zmieniają i definiują - a robią to po to, żeby bardzo szybko i skutecznie zabijać.

Warto wiedzieć, że Płaszcze i Sztylety mają dosyć wrogie stosunki od wielu lat. Ale z racji tego, że to właśnie Sztylety zamordowały matkę Seraphine i przy okazji spaliły cały jej dobytek, dziewczyna postanawia szukać schronienia u Płaszczy: tak jak kiedyś ustaliła to ze swoją rodzicielką. Nadmienię też, że mama głównej bohaterki tworzyła właśnie mrok dla Płaszczy - więc takie rozwiązanie miało największy sens. Tyle, że z kim się przystajesz, taki się stajesz - a więc Płaszcze wymagają, aby Seraphine nauczyła się być jedną z nich.

Zemsta jest tutaj jednym z głównych motywów, ale w pewnym stopniu niknie, gdy okazuje się, że Seraphine jest w stanie władać mocą, której boją się nawet Sztylety... i że to jest właśnie dziedzictwo jej matki, które musi odkryć i zgłębić, aby... cóż: w sumie ocalić świat. Dlatego można powiedzieć, że "Sztylet i płomień" było pewnym preludium, a wielu rzeczy dowiemy się pewnie w kontynuacji.

Mamy tutaj też wątek enemies to lovers - bo w zakonie Sztyletów jest pewien chłopak, który dostał zlecenie na życie Seraphine, gdy tylko okazało się, że ta w ogóle jeszcze żyje: ale mówiąc delikatnie, nie spieszy mu się do wykonania zadania, raczej bawi się z dziewczyną w kotka i myszkę... Przynajmniej dopóki nie dowiaduje się, że to ona mogłaby go zabić - bo wtedy zaczyna pragnąć jej potegi.

Staram się tu zbytnio nie spojlerować, więc wiedzcie jeszcze, że wydanie "Sztylet i płomień" jest rewelacyjnie pięknie, możecie sobie zobaczyć to zresztą na moich rolkach (dostępnych we wszystkich social mediach). Jeśli tylko szukacie książki, która Was zachwyci i wizualnie, i treścią, to jest to mocny kandydat.

Ja ze swojej strony bardzo polecam, bo chociaż zakończenie jest w stanie złamać serce na pół (pewnie złoży je w następnych tomach, nie ukrywam, że zakończenie przede wszystkim wzbudza dużą ciekawość i tworzy pewne napięcie), to jednak Seraphinę dało się polubić: a także towarzyszące jej postacie były naprawdę fajnie wykreowane. 

Myślę sobie, że chętnie sięgnę po kontynuację. Już zacieram rączki i mam nadzieję, że będzie tak dobra zarówno pod kątem treści, jak i wyglądu, jak ta pozycja, którą właśnie teraz dla Was recenzuję. Jeśli zestawimy to z coraz ciekawszą koncepcją mroku i zwalczania mroku...  Catherine Doyle stworzyła wyjątkowo udane uniwersum!

Polecam!