Susan Dennard - "Prawdodziejka"

      

Autor: Susan Dennard

Tytuł: Prawdodziejka

Wydawnictwo: SQN

Rok wydania: 2016

Ilość stron: 384

Ocena: 7/10

Opis:

Safiya i Iseult, młode czarodziejki, znów wpadły w tarapaty. Muszą uciekać. Natychmiast.

Safi jest jedyną w Czaroziemiach prawdodziejką, zdolną zdemaskować każde kłamstwo. Swój dar trzyma w sekrecie, inaczej zostanie wykorzystana w konflikcie między imperiami. Z kolei prawdziwe moce Iseult są tajemnicą nawet dla niej samej. I lepiej, żeby tak zostało.

Safi i Iseult pragną jedynie wolności. Niebezpieczeństwo czai się tuż za rogiem. Zbliżają się niespokojne czasy, wojna wisi w powietrzu i nawet sojusznicy nie grają fair. Przyjaciółki będą walczyć z władcami i ich najemnikami. Niektórzy posuną się do ostateczności, by dopaść prawdodziejkę.

Recenzja:

Gdy pojawia się kolejna książka, mająca w opisie choć krótką wzmiankę o czarodziejkach czy magii, nie mogę przejść obok niej obojętnie. Zwłaszcza gdy ma tak oryginalny tytuł jak Prawdodziejka (ang. Truthwitch), a na dodatek okładka wprost krzyczy, że zakocham się w przedstawionej historii. Więc gdy tylko udało mi się zdobyć powieść, od razu zabrałam się za czytanie. Co na mnie czekało?

Główne bohaterki, Safiya fon Hasstrel i Iseult det Midenzi, to nie tylko najlepsze przyjaciółki – są Więziosiostrami, a to znaczy że łączy je wyjątkowa zażyłość i oddałyby za siebie życie, gdyby zaszła taka potrzeba. Są też mistrzyniami, jeśli chodzi o pakowanie się w tarapaty. Właśnie w takiej sytuacji je poznajemy – gdy muszą stawić czoła przeciwnościom, ich plan zostaje zrujnowany, a później okazuje się, że jest to zaledwie początek spirali niefortunnych zdarzeń, która właśnie zaczęła się rozkręcać. Więziosiostry są w niebezpieczeństwie, magia Safi – rzadka i pożądana przez innych – może zostać zdemaskowana, a Iseult zmaga się z dodatkowymi komplikacjami. Jak poradzą sobie w grze, jeśli nawet nie wiedzą kiedy zaczęła się pierwsza kolejka?

Przede wszystkim trzeba przyznać, że świat stworzony przez autorkę naprawdę robi wrażenie. Na początku książki mamy nawet mapkę Czaroziemii, która świetnie pomaga w wyobrażeniu sobie miejsc, o których czytamy. Miejsc pełnych magii, niebezpieczeństw i zagadek, bo cały świat wykreowany w Prawdodziejce jest otoczony mistyczną nutką tajemnicy i prastarej mocy. Poza tym stworzenie postaci tak realistycznych, jak w powieści pani Dennard, nie mogło być łatwe. Obie dziewczyny, mimo tego że różnią się niemal we wszystkim, dogadują się i uzupełniają wzajemnie. Ich charaktery są świetnie dopracowane, zresztą w książce nie znajdziemy bohatera czy bohaterki, którzy by nie byli. Autorka wykonała naprawdę dobrą robotę w tym względzie. Tak samo było też z wątkiem miłosnym, który szczęśliwie nie był tutaj postawiony na pierwszym miejscu. Mam wrażenie, że gdyby stało się inaczej, mógłby zostać spalony jeszcze przed startem, a tak rozwija się powoli i kto wie, jak się zakończy?

Można by przyczepić się tego, że nie wszystkie wątki związane z postaciami czy ich losami, o których była mowa, zostały do końca wyjaśnione. Na przykład w czasie lektury i po jej zakończeniu nadal miałam mnóstwo pytań, chociażby odnośnie działania daru Iseult czy jej pochodzenia. Jednak spokojnie można uznać, że jest to chwyt, dzięki któremu autorka chce trzymać nas w niepewności i napięciu, tak żebyśmy sięgnęli po drugą część Prawdodziejki. I – trzeba przyznać – udaje jej się to.

Podczas czytania miałam kilka momentów, w których fabuła zaczynała mnie denerwować. Po pierwsze irytował mnie język, który czasami był zbyt przerysowany. Po drugie w niektórych chwilach akcja pędziła do przodu z taką prędkością, że nie mogłam w odpowiednim czasie przyswoić wszystkich przekazywanych informacji. Inną sprawą było to, że nie od razu polubiłam główne bohaterki, choć zarówno Safi, jak i Iseult są naprawdę sympatycznymi, zabawnymi, ale także groźnymi i niebezpiecznymi osobami.  Ale gdy w jednej chwili zachowywały rozwagę, na którą nie zdobyłby się najbardziej doświadczony wojownik, w innej były dziecinne niczym pięciolatki, którym nie pozwolono zostać dłużej na placu zabaw. To nadawało ich postaciom tej prawdziwości, ale także mogło denerwować, zwłaszcza na początku.

Ostatecznie muszę przyznać, że Prawdodziejka zaskoczyła mnie pozytywnie. Po pierwszych stronach nie spodziewałam się tak złożonej fabuły, tylu ciekawych zwrotów akcji i intrygujących wątków pobocznych. A dostałam to i jeszcze więcej: mistyczną magię, bohaterów, którzy mimo wielkiej mocy nie są niepokonanymi herosami, a naprawdę realistycznymi postaciami, i wiele pytań, na które koniecznie muszę poznać odpowiedzi. Jestem przekonana, że ze świata wykreowanego przez panią Dennard można wyciągnąć jeszcze więcej i mam ochotę na poznanie szczegółów oraz rozwiązanie następnych tajemnic. Dlatego na pewno sięgnę po kolejną część z serii Czaroziemia, gdy nadarzy się okazja, Was natomiast zachęcam już dziś do przeczytania Prawdodziejki!

~Aga