Natalia Jagiełło-Dąbrowska - "Kiedy przyjdzie czas"

Autor: Natalia Jagiełło-Dąbrowska

Tytuł: Kiedy przyjdzie czas

Wydawnictwo: Zysk i S-ka

Rok wydania: 2018

Ocena: 7/10

PATRONAT KSIĄŻKOWIRU

Opis:

Na dziś. Na jutro. Na zawsze.

Urlop na Majorce był najlepszym urlopem w życiu Julii. I zakończył się w najgorszy z możliwych sposobów. Julia wraca do Londynu przekonana, że Hektor, jej wielka miłość, oszukał ją, że była tylko jego zabawką. Pragnie o wszystkim zapomnieć, pogodzić się ze stratą i bólem. Tęsknota jest jednak silna, a Hektor nie ustępuje, nieustannie szukając z nią kontaktu. W nadziei na odnalezienie spokoju Julia wyjeżdża w swoje rodzinne strony. Tu będzie musiała się zmierzyć ze swoją przeszłością i podjąć decyzje, które zaważą na jej dalszym życiu…

Recenzja:

Po przeczytaniu „Naszego kiedyś” chciałam dowiedzieć się, jak dalej potoczy się historia Julii i Hektora, dlatego cieszę się, że mogłam sięgnąć po kontynuację. Chociaż w poprzedniej książce było kilka niedociągnięć, nie zraziło mnie to przed przystąpieniem do czytania „Kiedy przyjdzie czas”. A jakie wrażenia wywarła już ta książka? (W tym momencie ostrzegam osoby, które nie czytały pierwszej części, że mogą się pojawić spojlery, więc czytacie na własną odpowiedzialność ;).

Historia zaczyna się w momencie, w którym rozstaliśmy się z bohaterami z „Naszego kiedyś”. Julia wraca z urlopu na Majorce całkowicie rozbita i nie ma w tym nic dziwnego po tym, co odkryła. Dziewczyna nie umie sobie poradzić z sytuacją, ale na szczęście ogromnym wsparciem są dla niej jej przyjaciele. W końcu jednak musi zmierzyć się ze wszystkim, co się zdarzyło i, jak się później okazuje, nie tylko z tą częścią przeszłości musi stanąć twarzą w twarz, bo cienie jej młodości również nie dają o sobie zapomnieć.

Przede wszystkim muszę powiedzieć, że miałam problemy z polubieniem Julii już w pierwszej części, ale tutaj jakoś udało mi się w końcu zapałać do niej sympatią. Mimo jej ciągłych wahań nastrojów i dość dziecinnych zachowań, byłam w stanie zrozumieć ją lepiej i to pewnie dzięki temu ją polubiłam. Przyznam jednak, że niektóre jej decyzje mnie mocno dziwiły, żeby nie powiedzieć wręcz, że szokowały. Poza nią bardzo polubiłam Zuzę i Taylora, chociaż ich postaci nie były całkowicie rozwinięte to zdążyłam naprawdę poczuć do nich sympatię przez ich humory i charaktery. Zaciekawił mnie ich wątek i chętnie przeczytałabym o nich więcej.

Co do samej fabuły to jest ona miejscami trochę cięższa, niż to było w przypadku „Naszego kiedyś”, ale zdarzają się i jaśniejsze momenty. Humor przeplata się ze łzami i jak to bywa w życiu, jest to całkiem normalne i nadaje akcji realizmu. Poza tym książkę czyta się naprawdę szybko, ale to kolejny plus, bo w końcu zaczyna się w takim momencie, że czytelnik chce tylko jak najszybciej dowiedzieć się, jak w końcu potoczą się losy Julii i Hektora. I choć czasami miałam wrażenie, że naraz dzieje się za dużo rzeczy, to ostatecznie we wszystkim byłam w stanie się odnaleźć. Poza tym podobało mi się, że pojawia się także perspektywa Hektora, która poszerzała nasze spojrzenie i dzięki temu więcej dowiadywaliśmy się o bohaterach. A że to mój ulubiony bohater powieści, to tylko kolejny plus.

Historia Julii nie jest prosta, ale czy można powiedzieć, że czyjeś życie takie jest? Jako kobieta, która przeszła naprawdę sporo, nie poddała się jednak i nadal walczyła o swoje szczęście. W książce pojawiają się sceny przeznaczone zdecydowanie dla dorosłego czytelnika, dlatego raczej takiemu polecam książkę, ale oprócz tego znajdziecie tam o wiele więcej: niebanalne, czasami zaskakujące wątki, dużo śmiechu, ale także wzruszenia, momenty przejmujące i wywołujące ukłucie strachu, a przede wszystkim historię miłości, która także poruszy wasze serca. Dlatego jeśli szukacie czegoś mocnego i jednocześnie chwytającego za serducho, koniecznie sięgnijcie po „Kiedy przyjdzie czas”!

Za książkę dziękuję wydawnictwu Zysk i S-ka