Eric Bell - "Alan Cole nie jest tchórzem"

Autor: Eric Bell 

Tytuł: Alan Cole nie jest tchórzem

Wydawnictwo: YA!

Data wydania: 2018

Ilość stron: 256

Ocena: 6/10

Opis:

Przezabawna i przejmująca opowieść o dorastaniu, coming oucie i na pozór normalnej rodzinie. Któż tego nie zna? W szkole Alan Cole robi wszystko, żeby nie zniknąć w tłumie, przede wszystkim spędza mnóstwo czasu ze swoimi przyjaciółmi Zackiem i Madison. Ale w domu… W domu Alan jest tak cicho, jak tylko się da. Stara się nie podpaść bardzo surowemu ojcu, który ledwo tłumi coraz większą agresję, unika brata Nathana, który właściwie się nad nim znęca. Nie ma oparcia w matce, przeżywającej od dłuższego czasu załamanie. Pewnego dnia Nathan zmusza Alana do podjęcia wyzwania. Każdego dnia przez tydzień będzie musiał wykonać pewne niezwykle trudne zadanie. Jeśli Alan przegra, Nathan zdradzi jego sekret: Alan jest gejem i na dodatek podoba mu się kolega z klasy. Co zrobi chłopak? Jak długo wytrzyma szantaż starszego brata i czy wreszcie przeciwstawi się ojcu?

Recenzja:

Po zapoznaniu się z opisem "Alan Cole nie jest tchórzem" stwierdziłam, że bardzo chętnie zapoznam się z treścią tej powieści. Wiecie - zapowiadała się świetna zabawa, niesamowite emocje i prawdziwa różnorodność postaci. W większości właśnie to dostałam - ale także nie do końca. Z jednej strony naprawdę miło spędziłam czas przy czytaniu i nie żałuję, że sięgnęłam po tę lekturkę, a z drugiej strony - zdziwiło mnie kilka wątków, o których wspomnę w dalszej części swojej recenzji, gdyż zasługuję one na osobny akapit. Tak czy siak, "Alan Cole nie jest tchórzem" to na pewno wartościowa książka, która spodoba się szczególnie nastolatkom - bo część osób dorosłych może czuć się już na zbyt dojrzałych i te problemy wydadzą im się zbyt błahe. 

Głównym bohaterem tej powieści jest Alan Cole - mody chłopak, który z tego co pamiętam, ma zaledwie dwanaście lat i wiele problemów: szczególnie rodzinnych. Jego ojciec kipi agresją i jest bardzo surowy, jego starszy brat - Nathan - się nad nim znęca, a matka przechodzi załamanie. Najgorsze w tym wszystkim jest to, że Nathan dowiaduje się, że Alan jest homoseksualny i daje mu listę wyzwań, które musi spełnić, aby utrzymać sekret. Dla głównego bohatera te wyzwania wydają się praktycznie niemożliwe. Szczególnie, że nie ma on za bardzo przyjaciół, którzy by mu pomogli w tym, aby zwyciężył. 

Jedynym plusem jest to, że w tym wyzwaniu także uczestniczy Nathan - a tym razem Alan zadał mu dokładnie te same zadania. Dla jego brata są one więc tak samo trudne, bo Nathan starał się, by były one prawie niewykonalne. Szczerze powiedziawszy sekret, który miałby zdradzić Alan, gdyby Nathanowi nie udało się wygrać w tej konkurencji, był dla mnie co najmniej idiotyczny. Ciężko porównać coming out i zniszczenie opinii towarzyskiej do opowieści o jakimś wygłupie. 

Najciekawsze w tym wszystkim jest to - i według mnie zasługuje to na oddzielny akapit - jest fakt, że Alan w tak młodym wieku jest już pewien, iż jest gejem. Nie jest to oczywiście nic złego, ale według mnie to zbyt wcześnie na definiowanie się i na coming out. Tak samo, jak jest za wcześnie na to, żeby ojciec namawiał go na to, aby się z kimś związał - w końcu jest on strasznie młody, to trochę naciągane, skoro w tym wieku właściwie mózg jeszcze nie do końca się rozwinął i jeszcze emocje i reakcje hormonalne nie są w pełni ukształtowane.

Ogólnie rzecz biorąc jak na książkę młodzieżową jest to całkiem dobra książka. Nie należy się jednak spodziewać zbyt wiele ambitnej akcji - przede wszystkim bohater jest na to za młody. Główna fabuła opiera się tu na problemach rodzinnych, kwestiach związanych z coming outem i na realizacji wyzwań, które Alanowi narzucił jego brat. Można się tu świetnie odnaleźć i świetnie bawić - ale jak mówię, trzeba sobie zdać sprawę, że to pozycja raczej dla młodszych czytelników. 

Autor w ciekawy sposób przedstawił kilka kwestii: takich jak właśnie obawa o to, że ludzie dowiedzą się o tym, jakiej jest się orientacji. Tak czy siak, Eric Bell przez tą książkę pokazał, że umie pisać - używa lekkiego języka i potrafi trafić idealnie do swoich czytelników. Dialogi są ciekawe, opisy także - często łapałam się na tym, że zaczytywałam się tak bardzo w "Alan Cole nie jest tchórzem", że zapominałam o całym świecie: nawet o tym, że powinnam iść gotować obiad.

Strasznie podoba mi się natomiast okładka - zresztą w Wydawnictwie YA! zazwyczaj robią śliczne okładki, więc nie martwiłam się, że zepsują tę oprawę graficzną. Nie mogę się napatrzeć na tę grafikę - szczerze powiedziawszy, to ślicznie wygląda ona na półce. Mogłabym ją oglądać godzinami. Te napisy, ta kolorystyka - wszystko wpisuje się w mój gust. Jeśli Eric Bell wyda jeszcze coś w Polsce - to mam nadzieję, że jego okładkę będzie robił ten sam grafik, bo z tą zrobił cuda.

Podsumowując, książkę polecam - ale bardziej młodszym czytelnikom. Szczególnie, że ta powieść porusza bardzo ważne kwestie i fajnie, że pisarze podejmują się takich kwestii. Czekam na kolejne książki Erica Bella - na pewno postaram się z nimi zapoznać, bo ma świetny styl. Jestem ciekawa, czy i tym razem czymś mnie zaskoczy. Mam nadzieję, że tak. Wam natomiast mogę teraz życzyć tylko miłego czytania!