Rachel E. Carter – "Adeptka"

Autor: Rachel E. Carter

Tytuł: Adeptka

Tytuł serii: Czarny Mag 2

Wydawnictwo: Uroboros

Data wydania: 30.01.2019

Ocena: 8/10

PATRONAT KSIĄŻKOWIRU

Opis:

Ryiah przetrwała próbny rok w Akademii Magii, ale dopiero teraz zaczyna się dla niej prawdziwa nauka. 

Dziewczyna dostała się do wymarzonej frakcji bojowej, ale musi stawić czoła nauczycielowi, którego nie znosi, i wrogo nastawionej Priscilli. Sytuacji nie ułatwia też relacja z Darrenem, oscylująca między wrogością a sympatią, może nawet fascynacją… 

Kiedy jeden z uczniów zostaje zabity w nieprzyjacielskim ataku, nauka schodzi jednak na dalszy plan. W powietrzu wisi wojna, być może Ryiah będzie musiała wykorzystać swoje umiejętności szybciej, niż sądziła.

Recenzja:

Adeptka to kontynuacja Pierwszego roku, której nie mogłam się doczekać, odkąd tylko poznałam Ryiah i jej najbliższych. Chociaż to powieść młodzieżowa, a ja nastolatką nie jestem, po raz kolejny bardzo łatwo dałam się porwać książce Rachel E. Carter, bo to jedna z tych pozycji, które potrafią naprawdę wciągnąć, poruszyć, rozbawić i zezłościć. Zaoferuje całą gamę emocji, godziny ucieczki od rzeczywistości i świetną zabawę! Już w tym miejscu gorąco zachęcam was, byście sięgnęli po drugą część serii Czarny mag, a jeśli nie mieliście okazji, koniecznie zapoznali się z poprzednią!

W tym tomie Ryiah jest już Adeptką i musi radzić sobie z nowymi wyzwaniami – nie tylko dotyczącymi szkolenia. Oprócz treningów, walk i magii, musi martwić się o swoich przyjaciół, a także wiszącą nad krajem groźbą wojny. Bo nawet jeśli jest tylko uczennicą, może się okazać, że jej umiejętności zostaną sprawdzone o wiele szybciej, niż można by przypuszczać. Tylko z jakim skutkiem?

Tego nie mogę zdradzić! Ale mogę napisać o czymś innym: jest wiele książek, przez które trudno przebrnąć, ale także wiele, przez które się płynie. Adeptka należy właśnie do tych drugich, bo za każdym razem, gdy do niej sięgałam, po prostu nie mogłam się oderwać, a strony przewracałam w błyskawicznym tempie, by dowiedzieć się, co stanie się za chwilę. Zarówno wtedy, gdy czyta się o pojedynkach magicznych (świetnie nakreślonych i realistycznych) czy siłowych adeptów, jak i wtedy, gdy Ry i jej przyjaciele przeżywają kolejne rozterki. Nie sprawia to jednak wrażenia, że książka jest za krótka czy brakuje jakichś wątków – po prostu czyta się ją tak dobrze, że nie zauważa się, jak wiele czasu upłynęło od rozpoczęcia pierwszego rozdziału. Albo nie zwraca się uwagi, że właśnie uciekł tramwaj, a zajęcia zaczynają się za 15 minut.

Muszę też wspomnieć o czymś, co także jest ważną osią tej powieści: o wątku miłosnym. Nigdy nie byłam fanką trójkątów miłosnych z prostego powodu – częściej zamiast wywoływać jakieś napięcie, odnośnie do tego, kogo wybierze bohaterka, byłam zirytowana wydarzeniami między trojgiem bohaterów, a to uczucie się potęgowało, gdy protagonistka wybierała nie tę osobę, którą chciałam. Ale wiecie co? U Rachel E. Carter ten wątek jest tak zgrabnie poprowadzony, że po prostu go uwielbiam. I najlepsze jest to, że nie muszę się obawiać decyzji Ryiah – kogokolwiek nie wybrała, nie było złych opcji. Pokochałam obu jej wybranków od pierwszej wzmianki, a coś takiego nie zdarzyło mi się już naprawdę od dawna. Poza tym nie tylko oni i ich wątek jest tutaj dobrze nakreślony – sama główna bohaterka jest jedną z tych dziewczyn, które naprawdę da się polubić. Jest bystra, zaradna i waleczna, potrafi mieć cięty język, ale nie jest też wywyższaną panną, która niechcący może zbawić świat, jak to często bywa w tego typu powieściach. Ry jest prawdziwa, jej reakcje, choć nie ze wszystkimi można się zgadzać, są naprawdę realistyczne. Carter udało się do tego wszystkiego stworzyć jeszcze ciekawych pobocznych bohaterów. Choć nie są oni już tak dobrze skonstruowani jak Ryiah, da się ich obdarzyć sympatią.

Mam kilka zarzutów co do powieści, w każdej chyba znajdą się jakieś minusy. Są one drobne, jak wspomniane wcześniej postacie poboczne, czy chociażby nie do końca wykorzystany wątek nemezis głównej bohaterki. Bywały także momenty, w których akcja nieco zbaczała z toru, nieznacznie się spłycała, ale to naprawdę małe rzeczy, jeśli weźmiemy pod uwagę całość. Nie sprawiają, że lektura jest mniej przyjemna, nie zakłócają jej, przychodzą jedynie do głowy po skończeniu książki, ale nie sprawiają, że przeżyte dzięki historii emocje słabną.  

Bo tych emocji jest tu naprawdę sporo. Carter napisała naprawdę świetną kontynuację, pokuszę się wręcz o stwierdzenie, że druga część jest lepsza od swojej poprzedniczki. W takim razie nie pozostaje nic innego, jak tylko oczekiwać kolejnego tomu oraz tego, co się w nim wydarzy. Ja zdecydowanie będę wyglądać z niecierpliwością zapowiedzi kontynuacji. Was z kolei ponownie zachęcam, byście sprawdzili czy i was historia Ryiah zauroczy tak bardzo jak mnie.