Jennifer L. Armentrout – "Dwa światy"

Autor: Jennifer L. Armentrout

Tytuł: Dwa światy

Wydawnictwo: Filia

Rok wydania: 2019

Ilość stron: 380

Ocena: 3+/10

Opis:

Zabijesz tych, których kochasz. Masz to we krwi. Bogowie to przewidzieli.

Hematoi pochodzą ze związków bogów ze śmiertelnikami, a dziecko pary czystokrwistych posiada nadludzkie moce. Potomkowie Hematoi i śmiertelnika... cóż, nie za bardzo. Ci, będący półkrwi, mają dwa wyjścia: mogą zostać wyszkolonymi protektorami, którzy tropią i zabijają daimony, lub sługami w domach tych wyżej postawionych.

Siedemnastoletnia Alexandria woli ryzykować życie w walce, niż skończyć jako służąca. Uczniowie Przymierza muszą przestrzegać kilku zasad. Alex ma z tym wyraźny problem, zwłaszcza z najważniejszą z nich: związki pomiędzy tymi czystej krwi, a półkrwistymi są zakazane. Niestety, dziewczynie bardzo podoba się pewien niesamowicie przystojny Aiden. Uczucie, jakim go darzy, nie stanowi jednak jej największego problemu. Dużo trudniej jest pozostać przy życiu na tyle długo, by ukończyć szkołę Przymierza i stać się protektorem.

Jeśli zawiedzie, spotka ją los gorszy niż niewola czy śmierć: zostanie zmieniona w daimona i będzie ścigana przez Aidena, a to naprawdę byłoby do bani.

Recenzja:

Wiele razy wspominałam, że fantastyka młodzieżowa to jeden z moich ulubionych gatunków. Dlatego, gdy pojawia się kolejna tego typu książka, nie mogę po prostu przejść obok niej obojętnie. I chociaż seria Lux Jennifer L. Armentrout, którą czytałam już kilka lat temu, nie wywarła na mnie wielkiego wrażenia, postanowiłam dać pisarce jeszcze szansę i poznać jej nowy cykl. To, że zawiera on w sobie wątki mitologiczne i magię przeważyły w podjęciu decyzji. Czy była ona słuszna?

Alex to półkrwista – zrodzona ze związku Hematoi i człowieka. Jest szybka, silna, ale nie posiada tak jak czystokrwiści nadludzkich mocy. Jej przeznaczeniem jest walka z daimonami. A przynajmniej tak było do czasu, gdy matka pewnego dnia zabrała ją z akademii, z bezpiecznego Przymierza. Po serii straszliwych zdarzeń, dziewczyna wraca jednak do szkoły i do swojego treningu, by stać się protektorem. Zamierza polować na potwory, które zniszczyły jej życie, a z pomocą przyjaciół, a także tajemniczego Aidena, możliwe, że będzie w stanie to robić. Szybko jednak okazuje się, że jej przeznaczeniem jest coś, czego się nie spodziewano. Jak Alex poradzi sobie w nowej sytuacji? Czy to, z czym będzie miała się zmierzyć, jej nie przerośnie?

Pierwszym, co przychodzi mi do głowy gdy myślę o Dwóch światach jest niebezpieczne podobieństwo fabuły tej powieści do Akademii wampirów Richelle Mead. Naprawdę, podczas czytania pierwszych stron miałam wręcz wrażenie, że czytam fan fiction tej serii, bo powieść ma bardzo zbliżony początek do tego z Akademii, bohaterka wykazuje te same cechy charakteru co Rose od Mead, poza tym pojawia się wątek starszego o kilka lat protektora, który bierze Alex pod swoje skrzydła dokładnie tak, jak uczynił to Dymitr dla Rose. Mamy też zbieżności typu dampiry–półkrwiści, moroje–czystokrwiści i strzygi–daimony. Kurczę, nawet przyjaciel głównej bohaterki i jej nemezis mają niemal identyczne wątki! Nie wiem, na ile to dzieło przypadku, ale zdecydowanie nie mogłam udawać, że tego nie widzę. Zwłaszcza, że po prostu uwielbiam Akademię i te rzeczy rzucały mi się w oczy. Później rzeczywiście wątki zaczęły się rozjeżdżać, Armentrout podążyła w nieco innym kierunku, kilka zdarzeń się różniło, było nowych, jednak to pierwsze wrażenie pozostało i nie do końca wiem, co o tym sądzić.

Poza tym jednak książkę czytało mi się naprawdę szybko. Nie jest to historia wymagająca, mamy tutaj trochę klisz i naiwności, ale to wszystko składa się na całkiem ciekawą zawartość. Alex jest jednak bohaterką tak irytującą, że nie potrafiłam jej znieść. Polubiłam tylko Aidena, którego wątek jednak został sprowadzony zaledwie do zakochanego w głównej bohaterce tajemniczego faceta, pomagającego jej w każdej chwili. A szkoda, bo uważam, że naprawdę tkwił tu duży potencjał. Ciekawiły mnie także wątki matki i ojczyma Alex, a także brata Aidena, mam nadzieję, że te zostaną jeszcze bardziej szczegółowo przedstawione w kolejnych częściach.

Świat zaproponowany przez Armentrout intryguje, ale jest niedopracowany. Brakowało mi nieco pogłębienia wielu wątków związanych z samymi Hematoi, które często były jedynie szybko nakreślane. Poza tym jednak coś do niego przyciąga, może magia, którą władają bohaterowie? Nie ma jej tu aż tak dużo, ale może właśnie dlatego jeszcze bardziej fascynuje. Jestem ciekawa, co pisarka zrobi z tym, i wieloma innymi wątkami dalej, bo zdecydowanie zyskała moją uwagę, nawet mimo kilku przeciwności.

Zakazane uczucie, magia, sceny walki – to dostaniecie po sięgnięciu po Dwa światy. Będzie tu też trochę humoru i nieco ironii, a to wszystko w nowej rzeczywistości, w której na świecie żyją potomkowie bogów. Myślę, że nastolatkowie zakochają się w historii Alex i będą z niecierpliwością śledzić kolejne wydarzenia. Ale starszego czytelnika może nieco zrazić brak pogłębienia akcji, naiwność i schematyczność tej książki. Ja uznaję ją za guilty pleasure, nieźle bawiłam się podczas czytania, ale raczej nie skuszę się na dalsze tomy. Nie była to opowieść, której dałam się porwać bez reszty (możliwe, że przez to ciągłe patrzenie przez pryzmat Akademii, którą tak przypomina).