Michał Gołkowski – "Komornik. Rewers" i "Komornik. Kant"

Autor: Michał Gołkowski

Tytuł: Komornik. Rewers i Komornik. Kant

Tytuł kolekcji: Mistrzowie Polskiej Fantastyki 41 i 42

Wydawnictwo: Fabryka Słów i Edipresse Polska

Rok wydania: 2019

Ilość stron: 394 i 366

Ocena: 5/10

Opis:

Tam, gdzie nie sięga światło Łaski Pańskiej, rozciągają się jałowe pustkowia spowitego w wieczną zimną noc Rewersu. Zatrzymana w pół obrotu Ziemia zastygła w terminalnym pacie pomiędzy siłami Dobra i Zła. Wraz z Ezekielem Siódmym odważ się wejść tam, gdzie obawiają się stąpać nawet Aniołowie. Znajdź w sobie siłę, by spojrzeć w twarz temu, co od zawsze czaiło się pod twoim łóżkiem. Apokalipsa, owszem, nie udała się – co do tego nikt nie ma wątpliwości. Teraz okazuje się, jak kolosalne były rozmiary zaniedbań…

Wypełniło się Proroctwo. Teraz pozostaje tylko jeden, ostatni akord: świat musi spłonąć! Ale jeszcze można pokazać pazur. Jeszcze można przetrącić skrzydełka tym zasranym cherubinkom. Jeszcze skundlona ludzkość do końca nie sczezła. Jak by tak zebrać wszystkich, nawet największych wypierdków, szaleńców, emerytowanych gladiatorów i najmroczniejsze bestie Rewersu, to może uda się zasadzić skrzydlatym siarczystego kopa i zgasić świętoszkowate uśmieszki na gładkich gębach. Do boju ludzie! A ci z góry mogą nam skończyć na kant!

Recenzja:

Nie wiem jak wy, ale ja mam często tak, że jak nastawię się na dobrą lekturę, to książka zwykle niestety mnie zawodzi. Jeśli pamiętacie moją recenzję sprzed kilku tygodni, w której pisałam o pierwszym tomie Komornika to wiecie, że tamta książka niestety mi nie podeszła, ale z nową energią usiadłam do czytania kolejnych tomów. I…?

Ziemia w trakcie Apokalipsy. Zatrzymana w pół obrotu i zastygła między siłami Dobra i Zła. Jak w takiej sytuacji radzą sobie ludzie? A raczej ci, którzy jeszcze przetrwali, bo na Rewersie to naprawdę wyczyn… I choć koniec świata nie był do końca taki udany, dopiero teraz okazuje się, jak ogromne były zaniedbania… A może… może to wszystko jednak jest inaczej, niż mogłoby się wydawać? Bo skoro wypełniło się Proroctwo, świat będzie musiał spłonąć, prawda…?

Zacznę od tego, że te dwa tomy jednak były odrobinę lepsze od poprzedniego. Może to kwestia tego, że podeszłam już do nich z mniejszym zapałem i nie oczekiwałam aż tyle, albo że już poznałam ten świat, w każdym razie muszę przyznać, że jednak Rewers oraz Kant czytało mi się szybciej i nieco przyjemniej. Nadal czułam spore dawki irytacji na głównego bohatera i w wielu momentach trudno mi było przebrnąć przez kolejne akcje, ale tym razem tych momentów było mniej.

Ale nie brakowało też takich, które miałam wrażenie, że są niedopracowane – jak przy opisie zimnego, strasznego Rewersu. Myślałam, że będzie on nieco bardziej mroczny, ale klimat tutaj trochę kulał i ostatecznie nie wyszło z tego zbyt wiele. Mamy tu jednak więcej akcji, fabuła zaczyna przyspieszać, bo w pierwszym tomie choć to spotykaliśmy, to jednak bardziej obserwowaliśmy, jak pomysł na świat powoli się rozkręca, tu z kolei jest w pełnych obrotach, a wydarzenia się zawiązują i prowadzą czytelnika po spójnej ścieżce. Niezłe były też kolejne odniesienia do Biblii, choć to akurat części czytelników może się jednak nie spodobać.

Poza tym w Rewersie i Kancie humor naprawdę dopisywał! W poprzednim tomie jakoś do mnie nie przemawiał, a tu już na początku drugiego tomu dobrze się uśmiałam (chociaż też czasem i lekko przeraziłam, ale cóż, świat w trakcie apokalipsy to nie żarty). Gdyby jeszcze Zek był nieco inny… Ale z kolei te tomy ratowali już poboczni bohaterowie! Przede wszystkim ogromny plus za Aziego! Udało mi się go tu naprawdę polubić, poza tym pojawiła się ciekawa postać Maryam, której problem… no cóż, może o nim przeczytacie!

Dodaję jednak jeszcze jedną ocenę w górę za zakończenie (zarówno drugiego, ale przede wszystkim trzeciego tomu). Byłam bardzo ciekawa, jak autor zakończy tę trylogię, na jakie chwyty się zdecyduje i muszę przyznać, że tego, co otrzymałam, się jednak nie spodziewałam. I dobrze, za to zaskoczenie po lekturze właśnie daję największego plusa, bo było zdecydowanym odświeżeniem, choć po całej tej serii można się było spodziewać, że autor nie pójdzie na łatwiznę i nie wpisze się w zwykłe schematy.

Podsumowując: moje spotkanie z Komornikiem było średnie. Ani nie polubiłam mocno tej trylogii, ani też jej nie znienawidziłam (choć przy pierwszym tomie byłam już na krawędzi). Ostatecznie uważam, że to dość ciekawa pozycja, dość humorystyczna, opisująca ciekawą wizję apokalipsy – trochę wulgarną i straszną a nieco groteskową – naszego rodzimego autora. Słyszałam, że ma on jednak w swoim dorobku o wiele lepsze książki. Właśnie im mam zamiar dać szansę. Wam natomiast pozostawiam decyzję, czy chcecie poznać Ezekiela Siódmego i jego świat. Jeśli tak, kto wie, może będziecie się bawić lepiej ode mnie. Jeśli nie, aż tak wiele nie stracicie.