Autor: James Patterson
Seria: Maximum Ride
Część pierwsza: Eksperyment Anioł, I wydanie: 2008, 336 stron
Część druga: Żegnaj, szkoło – na zawsze, I wydanie: 2009, 302 strony
Część trzecia: Ratowanie świata i inne sporty ekstremalne, I wydanie: 2009, 296
stron
Wydawnictwo: Hachette
Ocena: 9/10
Opis:
Oto bestseller Jamesa Pattersona: przygoda,
tajemnica i sensacyjna akcja spod pióra mistrza! Oto szóstka nieprzeciętnych
dzieci, które nie mają rodziców, domu ani problemów - może z wyjątkiem tego, że
potrafią latać i ściga ich ktoś, kto chce z nich uczynić wymarły gatunek. Max,
Kieł, Iggy, Kuks, Gazownik i Angela nie potrzebują mioteł, żeby latać wysoko
nad drapaczami chmur i górami. Zostali stworzeni jako najdoskonalsze istoty
świata. Ale odkąd uciekli z laboratorium, w którym przyszli na świat, muszą nieustannie
uciekać. Ich misją jest uratowanie świata i, jeśli im się uda, ocalenie
własnego życia.
Recenzja:
James
Patterson należy do ścisłej czołówki najpopularniejszych autorów amerykańskich.
Obok książek Dana Browna, Johna Grishama i Stephena Kinga jego powieści najczęściej
pojawiają się na światowych listach bestsellerów. Co ciekawe, znany jest jako autor
thrillerów i powieści kryminalnych. Seria o Maximum Ride to swego rodzaju
eksperyment, w moim odczuci bardzo udany.
Może
zacznę od tego, jak w ogóle trafiłam na tę serię. Przeglądałam folder z
mbookowymi nowościami na pewnym chomiku, kiedy w oczy rzucił mi się tytuł: Ratowanie świata i inne sporty ekstremalne.
W zasadzie tylko tyle było mi trzeba. Sprawdziłam na lubimyczytać, okazało się,
że to dopiero trzecia część serii, ściągnęłam więc dwie poprzednie i zabrałam
się do czytania. Zaczęłam pierwszą jeszcze tego samego wieczora i pochłonęłam
wszystkie w ciągu dwóch dni.
Narratorką
we wszystkich częściach jest Max – najstarsza z szóstki dzieci, które choć mają
wspólne geny, nie są rodzeństwem. Wszystkie zostały stworzone sztucznie, w
ramach eksperymentu naukowego (tytułowy Eksperyment Anioł). Do ludzkiego genomu
dodano im obce, ptasie DNA, w wyniku czego… potrafią latać. Większą część życia
spędzili w laboratorium, gdzie przeprowadzano na nich doświadczenia, ale
któregoś dnia uciekli. Przez jakiś czas mieszkali spokojnie w ukryciu, jednak pewnego
dnia najmłodsza z nich – Angela została porwana przez Likwidatorów. Reszta „rodzeństwa”
– Max, Kieł, Iggy, Kuks i Gazownik, wyrusza jej na pomoc.
Max,
jako najstarsza z całej szóstki, pełni rolę przywódcy. Kieł – to milczący typ,
którego charakter rozwinie się w następnych częściach, Kuks i Gazownik to dwaj
rozrabiaki, a Angela, która jest najmłodsza, jest również najbardziej ujmująca.
I ma zdolności, których nie posiada reszta rodzeństwa.
Pewnie
ma to coś wspólnego z tym, że Patterson pisze kryminały, ale akcja we
wszystkich częściach pędzi do przodu, nie ma czasu na żadne dłużyzny czy nudę.
Po
przeżyciach z pierwszej części nasi bohaterowie zostają przygarnięci przez „zwyczajną”
kobietę i wysłani do szkoły, gdzie mają „znormalnieć”. W tej części Max
przekonuje się, że Likwidatorzy nie są już takimi zwykłymi maszynkami do
zabijania i że nikomu nie może ufać. Okazuje się, że naukowcy stworzyli drugą,
identyczną Max, aby podmienić tę pierwszą, prawdziwą. Ten tom również obfituje
w liczne zwroty akcji, walki, ucieczki, pościgi, ratowanie siebie i przyjaciół.
Max musi zrozumieć, co właściwie oznaczają te przedziwne rzecz, które jej się
przytrafiają i połączyć informację w jedną sensowną całość, żeby dowiedzieć się,
o co tak naprawdę chodzi naukowcom, dlaczego tak bardzo zależy im na Max i co
ona ma wspólnego z ratowaniem świata… Co prowadzi nas do trzeciej części.
To
raczej nie kwestia nastawienia sprawiła, że ta część podobała mi się
najbardziej – zwyczajnie jest najlepsza. Owszem, mogłabym się przyczepić do
szczegółów, ale po co? Akcja nadal pędzi do przodu, któż mógłby się oprzeć czytaniu
o problemach związanych z ratowaniem świata? Ale dzieje się znacznie więcej…
zaczyna iskrzyć między Max a Kłem. Boże, jak byłam zła, kiedy dowiedziałam
się, że czwartej części nie będzie. Ale niespodzianka, okazało się, że wydawnictwo
Hachette nękane mailami od fanów serii, która ponoć źle się sprzedawała (byłam
jedną z nękających, ha!), zdecydowało się na wydanie kolejnej części (choć
pewnie miało to większy związek z faktem, że na podstawie książek ma zostać
nakręcony film). Czekam tylko na chwilę, kiedy będę mogła dorwać czwartą część
w swoje ręce!
Tymczasem
o tych trzech, które przeczytałam, mogę tylko napisać, że są genialne. Żadne, naprawdę żadne książki,
które do tej pory czytałam, nie rozśmieszyły mnie do tego stopnia. Przy Ratowaniu świata… zdarłam sobie gardło,
tak bardzo się śmiałam. Czytałam już różne zabawne książki (w sumie Ilona
Andrews mogłaby być pewną konkurencją dla Pattersona i tej serii), ale mimo
wszystko żadna nie rozbawiła mnie do tego stopnia.
Podsumowując,
jeśli lubicie książki, w których dużo się dzieje, bohaterowie mają cięty języki
a całość sprawia, że podczas czytania uśmiech (powiedzmy… tak naprawdę
będziecie ryczeć ze śmiechu) ani na chwilę nie schodzi z waszej twarzy, nie
zastanawiajcie się, czytajcie!
I szczerze?
Fakt, że to książka młodzieżowa, a bohaterowie mają od 6-14 lat, w niczym nie
przeszkadza. Seria jest dobra dla każdego.
