B. Celeste - "Pod drzewem sykomory"

Autor: B. Celeste

Tytuł: Pod drzewem sykomory

Wydawnictwo: Znak JednymSłowem [współpraca reklamowa]

Data wydania: 2024

Ilość stron: 360

Ocena: 9/10

Opis:

NAJSMUTNIEJSZA KSIĄŻKA BOOKTOKA

PROBLEM Z CZASEM POLEGA NA TYM, ŻE TYLKO NAM SIĘ WYDAJE, ŻE GO MAMY.

Emery miała jednego wroga: czas. Nie oczekiwała wiele. Chciała żyć jak wszyscy dookoła: kochać i być kochaną, śmiać się, płakać i martwić się drobnostkami. Gdy się dowiedziała, że cierpi na tę samą chorobę, na którą zmarła jej siostra, nie było już sensu marzyć ? planowanie jest luksusem, na który nie wszystkich stać.

Kiedy przeprowadziła się do domu ojca i poznała Kaidena, pojawiły się w niej uczucia, o których istnieniu już zapomniała. Pod osłoną rozłożystego platanu, gdzie spędzali razem czas, Emery znowu zaczęła głęboko oddychać. Uwielbiała ich długie rozmowy. Czuła się bezpiecznie w jego silnych ramionach. I cieszyła się każdym kolejnym dniem, w którym Kaiden nie wiedział o jej chorobie.

Ale czas nie chciał się dla nich zatrzymać.

Recenzja:

Kochaliście "Gwiazd naszych wina"? To jeszcze bardziej pokochacie "Pod drzewem sykomory". Mocna, brutalna, pełna emocji, uczuć i dramatyzmu... Bez wątpienia jest to smutna książka - ale bardziej chodzi chyba o wzruszenie, poruszanie najbardziej prawdziwych kwestii na świecie. 

Tak - płakałam, pod koniec: gdy było już mnóstwo napięcia, mój mąż zastanawiał się, dlaczego tak mi się od tuszu na papierze pocą oczy... Powiem wprost: zdumiałabym się, gdy okazało się, że ktoś przy recenzowanej dziś przeze mnie pozycji nie uronił chociaż łezki.

Przejdźmy jednak do tego, co w tej powieści najlepsze - fabuły!

Dziesięć lat temu Emery straciła swoją siostrę bliźniaczkę - umarła na toczeń rumieniowaty, odeszła w nocy, we śnie, bo po diagnozie nic nie dało się już zrobić: choroba za bardzo się rozprzestrzeniła. Od tego czasu Em wie, że jej życie nigdy nie będzie dobre - w końcu ojciec nawet nie pojawił się na pogrzebie, chociaż córka bardzo go potrzebowała, a mama... załamała się całkowicie. Później okazało się, że to dopiero początek koszmaru - bo Emery także dostała tę samą diagnozę, co swoja zmarła siostra. 

Codziennie Emery bierze mnóstwo tabletek, aby w ogóle jakoś przetrwać dzień, chociaż jest czasem tak źle, że nie jest w stanie wstać z łóżka. Na dodatek Em na ostatni rok szkoły przeniosła się do domu swojego ojca, jego nowej żony oraz pasierba. Kaiden - chociaż jest w podobnym wieku do głównej bohaterki - nie jest miłym chłopakiem, ale jego szczerość jest odświeżająca: tyle, że nie wie o chorobie swojej nowej współlokatorki, a Em nie bardzo chce się tym dzielić, bo ma wrażenie, że dzięki temu jest chociaż przez jakiś czas żyć normalnie. Bo to, czego Emery nie ma w nadmiarze jest właśnie czas - nigdy nie jest wiadomo, kiedy toczeń zaatakuje ze wzmożoną siłą... 

Jeśli liczycie na coś mocnego pod kątem emocjonalnym, to wiecie już po co sięgnąć. To powieść dla starszej młodzieży i osób dorosłych - chociażby ze względu na scenę erotyczną, ale także kwestia pogodzenia się z chorowaniem i śmiercią też jest poruszająca.

Myślę, że to jedna z najlepszych powieści roku 2024. Jest to coś innego, co bardzo oddziaływało na moje myśli i na moje serce. Jestem pewna, że o "Pod drzewem sykomory" nie zapomnę szybko i że będę teraz tę książkę wszystkim reklamowała jako coś jeszcze lepszego od powieści Johna Greena.

Mam wrażenie, że dobrych książek, które poruszają taką tematykę w bardzo prawdziwy sposób, jest niewiele - więc tym bardziej trzeba docenić perełkę, która dosłownie błyszczy wśród innych tytułów. Zakochałam się w "Pod drzewem sykomory" i trzymam kciuki, abyście poczuli do tego tytułu to samo, co ja.

Proste słowa i fabuła, która ścina z nóg. Tak można podsumować tę historię. A może lepiej pasowałoby coś w stylu: wulkan emocji? 

Trudno będzie teraz znaleźć drugą taką książkę, która w taki sposób podejdzie do pewnych tematów: jak cieszenie się z życia mimo świadomości kruchości istnienia i własnej śmiertelności. Jeśli więc cenicie wychodzenie poza lekkie historie - i lubicie sięgać po coś, co wbije Was w fotel i być może zafunduje kaca książkowego, "Pod drzewem sykomory" służy pomocą.

Podsumowując: kocham i polecam!