Emily A. Duncan – "Niegodziwi święci"

Autor: Emily A. Duncan

Tytuł: Niegodziwi święci

Wydawnictwo: Zysk i S-ka

Rok wydania: 2020

Ilość stron: 440

Ocena: 7/10

Opis:

Niech się jej boją…

Niektóre opowieści są tak piękne i tak brutalne, że chwytają za serce i nie chcą puścić. Witajcie w świecie Niegodziwych świętych  – epickiej, pełnej namiętności historii, o której długo nie zapomnicie. Przygotujcie się na spotkanie z:

Dziewczyną

imieniem Nadia, która słyszy w głowie szepty bogów.

Księciem

otoczonym przez zdesperowane kandydatki na nową królową i groźnych zabójców.

Potworem

skrytym za jasnymi, udręczonymi oczami i uśmiechem, który tnie jak nóż.

Drogi tej trójki będą się przecinały podczas trwającej od stulecia wojny w świecie wypełnionym grzesznikami i świętymi, magią i tajemnicą, oraz nieszczęśliwą miłością, która może – na zawsze – przechylić szalę dobra lub zła, ciemności lub światła.

Recenzja:

Okej, co się właśnie stało?! – właśnie to pytanie tłukło mi się w głowie po zamknięciu książki. I wiecie co? Nadal nie jestem w stanie na nie odpowiedzieć. Zdecydowanie już bardzo dawno żadne zakończenie nie wprawiło mnie w takie zaskoczenie i konsternację. Często po przeczytaniu ostatnich stron myślę tylko o tym, by dostać w swoje ręce drugi tom, ale w przypadku Niegodziwych świętych ja nie tylko chcę, ja muszę go jak najszybciej dostać! Ale od początku. Trochę ochłonę. Albo i nie…

Nadia to młoda dziewczyna, która została obdarzona mocą słyszenia bogów. W kraju, w którym magia jest na wymarciu, tylko ona zdaje się posiadać dar, który mógłby pomóc w przechyleniu szali zwycięstwa na jego stronę. Na swojej drodze spotyka księcia zmęczonego wieloletnią wojną i potwora, który twierdzi, że także chce tylko jej zakończenia. Czy będą jej sojusznikami czy wrogami? Czy to, w co wierzy Nadia, jest prawdą, a może ta okaże się zupełnie inna? Gdy ich drogi się przetną, będą się ważyć losy nie tylko tej trójki, lecz także obu królestw. I zdaje się że to właśnie od nich będzie zależało, jak to wszystko się zakończy…

Przede wszystkim tak: mitologia słowiańska! Tym kupiła mnie ta książka całkowicie. Jej klimat jest tak odmienny od tych, które zdarzyło mi się czytać, że od razu przepadłam. Chociaż czasami trochę denerwowałam się na autorkę, że nie pokusiła się o lepsze zagłębienie się w różne wątki i wyjaśnienie kilku kwestii, większość z tego nadrabiała właśnie tą inspiracją, która wprowadzała niesamowitą atmosferę już od samego początku.

Poza tym: akcja. W powieści nieustannie coś się działo, więc nie było możliwości nawet pomyśleć o nudzie. Jedne zdarzenia napędzały kolejne, a te prowadziły do następnych i w ten sposób znaleźliśmy się na końcu, w którym zwrot akcji gonił kolejny zwrot. Aż mogło się zakręcić od tego w głowie, ale przyznam szczerze, że właśnie zakończenie sprawiło, że dałam książce wyższą ocenę. Bo nadal nie wiem, co się tam stało. Jeszcze nie przetrawiłam tego, co zrobiła autorka i jak bezczelnie igrała sobie ze mną przez całą książkę, a później zdeptała moje wszystkie nadzieje i jeszcze na dokładkę skopała mi serce. No uwielbiam ją za to!

Ale gdybym miała się do czegoś bardziej przyczepić, co nieco by się znalazło. Przede wszystkim postać Nadii, której prawie do końca książki nie potrafiłam znieść. Dziewczyna była tak irytująca, a jej zachowanie tak nieracjonalne, że czasami aż bolała od tego głowa. Cała intryga, w którą została wplątana i jej misja zdawały się baaardzo naciągane i naiwne. No i relacje między niektórymi postaciami były tak słabo zarysowane, a nieustannie podkreślano, jacy są ze sobą niby związani, że mnie to bardzo raziło, bo w ogóle nie było tego widać. Przez to kilka razy miałam ochotę odłożyć książkę, ale wtedy zawsze pojawiało się coś, co mnie przed tym powstrzymywało.

No dobra, głównie to dwa cosie. Książę i potwór. Kurczę, tego pierwszego pokochałam od pierwszej wzmianki, nawet sama nie wiem dlaczego (właśnie że wiem, po prostu uwielbiam villainów, którzy są źli, ale jednak nie do końca), ten drugi mnie stopniowo do siebie przekonywał. Oni zdecydowanie ratowali niektóre braki, powiedziałabym nawet śmiało, że tylko dzięki nim historia była tak świetna, a zakończenie okazało się istną petardą. Właśnie przez to zapomniałam o tych wszystkich minusach, a książka w moich oczach zyskała tak bardzo, że nawet przeżyję przemyślenia Nadii, byle dostać w swoje ręce kontynuację!

I mam nadzieję, że ta się niedługo ukaże. Z tego, co wiem, premierę zagraniczną ma chyba za miesiąc, więc nie jestem pewna, czy przypadkiem nie sięgnę po nią już wtedy. Bo mimo sporych minusów (ale to przecież debiut, można je wybaczyć!), ta opowieść mnie pochłonęła i wywołała we mnie tak wiele emocji, że nawet przy pisaniu recenzji nie jestem jeszcze w stanie się uspokoić. Bohaterów można dopracować, fabułę doszlifować, ale tak wielu różnych przeżyć nie da się tak po prostu stworzyć. Do tego trzeba mieć talent i Emily A. Duncan go ma, bo porwała mnie w ten klimatyczny świat, oczarowała nim, a potem zostawiła mnie z pustką, której łatwo nie zapełnię. No chyba że kolejnym tomem. Na który czekam, wspominałam już?

A Wy długo się nie zastanawiajcie, tylko po prostu lećcie po tę książkę. Do księgarni, biblioteki, znajomego, kogokolwiek, byle dostać ją w swoje ręce. Naprawdę wciągająca, lekka i poruszająca książka z magią, zakazaną miłością, z tajemnicami i walką, której nie można przegapić. Bardzo polecam, zbierając swoje serduszko z ziemi!