Agnieszka Osiecka - „Wiersze prawie wszystkie” (tom I i II)

Autor: Agnieszka Osiecka

Tytuł: Wiersze prawie wszystkie (tom I i II)

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Data wydania: 17 grudnia 2020

Liczba stron: 696 + 712

Ocena: 10/10

Opis:

Wiersze znane i nieznane, śpiewane i nieśpiewane, już publikowane i całkowicie premierowe!

Wiersze mniejsze. Wiersze większe. Liryczne, satyryczne, dramatyczne, polityczne, rodzinne, osobiste, dla chłopców i dla dziewcząt. Dla maturzystów, studentów, początkujących i zaawansowanych koneserów polszczyzny.

W zbiorze zgromadzone są zarówno teksty, które ukazywały się w niewielkich tomikach redagowanych przez Osiecką w latach 60., 70. i 80., jak i wiersze nigdy dotąd niepublikowane, a odkryte podczas pracy Fundacji Okularnicy im. Agnieszki Osieckiej nad katalogowaniem archiwum Autorki. Czytelnik znajdzie tu też teksty piosenek, których Osiecka była mistrzynią.

W wielu tekstach słychać typowe dla Osieckiej poczucie humoru, gry językowe, elementy zabawy, ale i nuty sentymentalne. Konsultantami przy wyborze wierszy byli: Magda Umer, Jan Borkowski oraz rodzina Poetki.

Recenzja:

Przez ostatni miesiąc codziennie obcowałam z poezją Agnieszki Osieckiej i… teraz nieco smutek mnie bierze, że wszystkie wiersze – a raczej jak sama nazwa tomików wskazuje, Wiersze prawie wszystkie - zostały już przeze mnie przeczytane. Dawno tak pięknie moje dni nie zostały urozmaicone, jednakże nie zamierzam pozwolić tym książkom się kurzyć – z całą pewnością niebawem do nich wrócę, aby odkryć poetycką twórczość najwybitniejszej poetki polskiej piosenki na nowo!

Oba tomy Wierszy prawie wszystkich prezentują się doprawdy imponująco. To książki w twardej oprawie, duże rozmiarowo – zarówno pod względem formatu, jak i treści. W części pierwszej znajduje się wstęp o autorce, który przybliża czytelnikom jej postać oraz tematykę utworów. Przyznam szczerze, że choć wiedziałam, kim Agnieszka Osiecka jest, tak… o niej samej wiedzy za specjalnie nie posiadałam, podobnie jak nie miałam za bardzo świadomości jej twórczości – znałam zaledwie nieco jej wierszy oraz książkę Rozmowy w tańcu, która jest fascynującym wywiadem autorki z… samą sobą (swoją drogą – niebawem wznowienie tej książki w Prószyński i S-ka). Nie miałam pojęcia, że napisała ona tak wiele poezji – i to poezji nietypowej, wieloznacznej, jak sama autorka! A w zbiorze tym znajdują się zarówno wiersze znane, jak i wcześniej niepublikowane – odnalezione przez Fundację Okularnicy!

Niemożliwym jest opowiedzieć o całej poezji zawartej w tych dwóch książkach, jednak postaram się Wam nieco przybliżyć ich tematykę i klimat. Zdecydowanie króluje tutaj szeroko pojęta romantyczność – miłość, zamyślenie, kobiecość. Agnieszka Osiecka tworzy przyjemnie liryczny klimat, emocjonalny i niepowtarzalny, w którym przejawia się również jej rozmaita osobowość i myśli – razem ze sztuką. Autorka zarazem odsłania się w swojej poezji, jak i pozostaje dla czytelnika niezwykle tajemniczą postacią. 

Kobieta jednak nie jest jedynym motywem, w którym się lubuje – i bardziej przyziemne sprawy można znaleźć w jej wierszach, a nawet krytykę społeczeństwa oraz bardziej historyczne niuanse – jak choćby stan wojenny w Polsce. Krótko podsumowując, Poetka była otwarta zarówno na życie zwyczajne, jak i sprawy ważne. I... zdecydowanie nie pisała w sposób jedynie poważny - w jej utworach jest miejsce także na humor oraz zabawy językowe. 

Wiersze prawie wszystkie (tom I i II) to szansa na poznanie nie tylko ogromnego dorobku poetyckiego Agnieszki Osieckej, ale i sposób na poznanie jej postaci. Jak wspomniałam wyżej – i jak we wstępie części pierwszej przeczytać można – istotą jej twórczości było życiopisanie. Myślę, że nie tylko osoby zainteresowane wierszami najwybitniejszej poetki polskiej piosenki będą zachwycone tymi pozycjami – to książki także dla zwyczajnych entuzjastów poezji. Polecam z całego serducha!