Victor Pouchet - "Dlaczego ptaki umierają"

Autor: Victor Pouchet

Tłumaczenie: Ewa Kaniowska

Tytuł: Dlaczego ptaki umierają

Wydawnictwo: Czarna Owca

Data wydania: 27 luty 2019

Liczba stron: 192

Ocena: 7/10

Opis:

Górna Normandia. Z nieba spada deszcz martwych ptaków.

Poza kilkoma wzmiankami w lokalnej prasie, nikt nie interesuje się tym zjawiskiem. Jedynie młody paryżanin postanawia wyjaśnić przyczynę tego zdarzenia. Szuka i wypytuje. Dociekliwie sprawdza każdą poszlakę. Kolejne tropy są coraz bardziej dziwne i zaskakujące.

Jesteśmy świadkami jego podróży. Bohater spływa Sekwaną na pokładzie turystycznego statku. Zakochuje się. Zdobywa przyjaciół i przysparza sobie wrogów, próbując wprowadzić harmonię do swojego życia…

Recenzja:

Jak można zauważyć po recenzowanych przeze mnie powieściach, często przewijają się u mnie lektury nawiązujące do szeroko pojętej tematyki przyrodniczej. Nie mogłam więc przejść obojętnie obok książki z okładką pełną barwnych ptaków, której sam tytuł je zawiera… w dość dramatyczny sposób. Zresztą, sam motyw zjawiska deszczu martwych ptaków był dla mnie warty uwagi – sami przyznajcie, czyż nie brzmi on intrygująco?

Z nieba padały martwe ptaki. Mówiłem to przewoźnikom na nabrzeżu portu Paryża. Patrzyli na nie dziwnie. A przecież właśnie tak było: z nieba padały martwe ptaki.

Zacznę nietypowo, bo powróćmy na chwilę do okładki, bo muszę na jej temat coś dodać koniecznie. Widząc ją w sieci nie zauważyłam numerków przy poszczególnych istotkach (wy zapewne je dostrzeżecie) i dopiero po otrzymaniu książki je zauważyłam. I wiecie co? Na ostatnich stronach książki jest dokładny spis tych ptaków z nazwą łacińską i polską, a są to raczej gatunki nieznane (i niektóre mają pełne uroku nazwy, np. Elfik złotobrzuchy). Fantastyczna sprawa, prawda? No kocham wydawnictwo za taki smaczek! W samej powieści również przewija się wiele postaci ptaków, niestety – w znaczącej większości – martwych, co raczej nie jest niczym zaskakującym, biorąc pod uwagę. Ich postaci towarzyszą narratorowi i głównemu bohaterowi przez całą historię, jednak zdają się być jednak sposobnością do rozważ na rozmaite tematy…

- (…) Czy wie pan, że niedawno znaleziono trzydzieści siedem milionów martwych pszczół w Kanadzie? Nikt nie wiąże tych dwóch spraw. Owady spadają, ptaki spadają. Niebo nie jest już dla wszystkich.

- A więc możliwe, że nigdy nie poznamy odpowiedzi?

- Tak, jest wiele takich zjawisk. Czasem trzeba pogodzić się z niewiedzą.

Po powieści Victora Poucheta spodziewałam się bardziej przyrodniczo-podróżniczej historii, z portretem ciekawego bohatera, otrzymałam jednak coś więcej. I… jestem tym zarazem zachwycona, jak i odrobinkę zawiedziona. Autor bardzo tutaj skupia się na filozoficznym dumaniu, odpowiedzi na życiowe pytania, m.in. o odnalezienie siebie, własnej tożsamości, celu w życiu. Mnóstwo tu rozterek i przemyśleń, wielu naprawdę fascynujących, jednak trafiają się także dociekania wręcz… przekombinowane? Wiecie, odniosłam wrażenie, że chwilami idzie to za daleko, a zapomina się o clou książki, choć… może to właśnie ta myślicielska część miała w niej być najważniejsza, choć opis wskazuje coś nieco innego? Ciekawa sprawa.

Dostrzegłem czaplę, wysoką na swoich długich nogach, niezdarną, ale piękną, kroczącą skrajem plaży i wody. Z daleka można by pomyśleć, że liczy martwo ptaki albo przy nich czuwa (…).

Dlaczego ptaki umierają to nieco specyficzna, acz zdecydowanie warta uwagi książka. Żałuję, że nie było w niej więcej podróżowania i akcji, jednakże i tak udało się jej zrobić na mnie ogromne wrażenie, bo napisana jest fenomenalnie (o ile oczywiście przymkniemy oko na niektóre, dość przeintelektualizowane rozmyślania autora). Dużo weń o poszukiwaniu własnej tożsamości i swoistego lęku przed apokalipsą, dlatego sądzę, że szczególnie przypadnie do gustu osobom ceniącym filozoficzne rozważania oraz literaturę piękną. Jeśli lubicie doświadczać czegoś innego w lekturach, to także ten tytuł skradnie waszą uwagę, bo – jak widzicie po rozmiarze – jest tytułem idealnym do eksperymentowania i wychodzenia poza strefę komfortu czytelniczego. Gorąco polecam!