Manga - "Czerwony teatr"

Tytuł: Czerwony teatr

Wydawnictwo: Kotori

Data wydania: 2021

Ilość stron: 208

Ocena: ? 

Opis:

Obyczajowa manga boys love. W paryskim świecie mody błyskawiczną furorę robi Abalkin, luksusowa marka damskiego obuwia. To efekt współpracy dwóch nietuzinkowych postaci. Jurija, młodego i ekscentrycznego prezesa, który na co dzień paraduje w szpilkach swojej marki. I Adama, zaborczego i utalentowanego projektanta. Mężczyzn łączy nie tylko praca, ale też skomplikowana relacja, dla której Jurij jest gotów na wiele.

Recenzja:

Jeśli dziwi Was moja ocena - to tylko dlatego, że nie do końca wiem, co powinnam dać, bo jestem tuż po przeczytaniu i mam taki mętlik w głowie, że dosłownie: "WOW, co tu się zadziało?" jest chyba moją główną myślą. Wydaje mi się jednak, że dawno nic aż takiego wrażenia na mnie nie wywołało - bo jednak zwykle pomysły są mniej oryginalne niż w "Czerwonym teatrze" - a tutaj sporo kontrowersji już od samego początku...

Jurji jest następcą swojej matki - Julii - która założyła firmę: luksusową markę damskiego obuwia. Niestety, w wyniku wypadku, mama chłopaka zmarła, a Jurji zdecydował się, że stanie na czele tej marki, aby dalej kontynuować tworzenie szpilek. Tyle, że tak naprawdę Jurji jest tylko marionetką w rękach Adama - faceta, który tak naprawdę jest projektantem, a który działa w cieniu, pozwalając, aby wszyscy myśleli, że to Jurji jest tak wielce utalentowany.

Niestety, Jurji jest w coraz gorszym stanie fizycznym i psychicznym. Bierze coraz więcej środków nasennych, sypia z facetami, którzy mają sponsorować jego firmę - a czasem z tymi, którzy po prostu namówiliby swoje żony i ich przyjaciółki do tego, żeby bliżej przyjrzeli się ich marce obuwia. Do tego wszystkiego Jurji jest szaleńczo zakochany w Adamie - a ten jakby nie przekracza granicy, którą między nimi postawił. 

Jest to manga bez wątpienia dla osób dorosłych - nawet na okładce jest oznaczenie, że jest to pozycja dla osób plus osiemnaście. Nic dziwnego, jest wiele seksualnych, kontrowersyjnych scen - i po pierwsze przedstawienie seksu jest tu dosyć... obrazowe, a po drugie: jest to jednak seks homoseksualny, więc na pewno nie wszyscy będą w stanie w ogóle po tę mangę sięgnąć.

Niemniej jednak w kwestii pomysłowości twórcy tej mangi przekroczyli wszelkie możliwe schematy - szokując i intrygując na każdym kroku. Od samego początku czułam się w jakiś sposób zaciekawiona, ale dopiero końcówka wywołała we mnie efekt w stylu: "dobrze, że przeczytałam tę mangę, było warto jej jednak poświęcić czas". Przede wszystkim zakończenie losów Jurjiego, a także wątek z ostatniego rozdziału, to jedno wielkie WOW!

Jeśli chodzi o kreskę - pod aspektem graficznym to naprawdę ładna manga. Mnie najbardziej podobały się postacie, chociaż niektóre bardziej pikantne sceny były w pewien sposób mało wyraźne lub obrazowe - jakby nie do końca czasem wiedziałam co i jak, ale z drugiej strony: nie musiałam znać każdego szczegółu, który zachodził w seksie gejowskim, żeby mniej więcej zrozumieć po co dana scena jest. 

Podsumowując: dalej nie do końca ułożyłam sobie w głowie co, jak i czemu się tu wydarzyło. Dalej jest we mnie wiele pytań, wiele niedowierzenia, ale też sporo pozytywnych emocji - przede wszystkim za oryginalność, która sprawiła, że zapragnęłam przeczytać więcej tego typu pozycji, które przełamywałyby schematy i przekraczałyby wszelkie granice. Dalej też nie jestem pewna, jaką ocenę powinnam wystawić. Ale jedno jest pewne: jeśli i Wy macie ochotę na "Czerwony teatr" - spróbujcie i dajcie mu szansę. Może akurat Wy będziecie w stanie od razu wystawić ocenę tej pozycji?