Piotr Kowieski, Przemek Jurek - "W pogoni za Metalliką"

Tytuł: W pogoni za Metallicą

Autorzy: Przemek Jurek, Piotr Kowieski

Wydawnictwo: Anakonda

Rok wydania: 2013

Liczba stron: 448

Opis:

Czy wsiedlibyście w samolot i polecieli do Kalifornii tylko po to, aby po kilkunastu godzinach stania w olbrzymiej kolejce pod sklepem muzycznym wziąć autograf od członków Metalliki? Czy chcielibyście odwiedzić Kwaterę Główną zespołu, gdzie odbywają się wszystkie próby? Czy bylibyście w stanie czekać godzinami na koncert swojej ulubionej kapeli w mrozie lub upale, marznąc, mdlejąc lub odwadniając się? Czy chcielibyście, żeby James Hetfield poczęstował Was kebabem? Czy bylibyście w stanie znieść przez kilkanaście godzin przeokrutny smród, żeby tylko dostać się pod scenę na koncercie? Czy stworzylibyście własnoręcznie baner, aby tylko otrzymać pałeczkę od Larsa Ulricha? Czy chcielibyście sprowadzać lądujący na Okęciu samolot z członkami Metalliki na ziemię? Czy chcielibyście się zaprzyjaźnić z osobistym ochroniarzem Jamesa Hetfielda? Jeśli tak, to ta książka jest właśnie dla Was!

Piotrek Kowieski w środowisku fanów Metalliki znany jest pod ksywą Menios. Powiedzieć, że jest fanem tej thrashmetalowej grupy to mało. Jest on absolutnie zbzikowanym na punkcie tego zespołu ultrafanem, członkiem MetClubu i stałym bywalcem na koncertach Metalliki w każdym zakątku świata, na które jeździ wraz ze swoją żoną Kasią. Na większości ze swoich kilkudziesięciu koncertów stali oni w pierwszym rzędzie, tuż przy barierkach, zawsze z polską flagą w dłoniach. 

W tej książce Piotrek i Kasia opowiadają czytelnikom skąd się wzięła ich miłość do Metalliki, jak zaczęły się ich koncertowe wyjazdy, jak to robią, że są z zespołem w zasadzie zawsze i wszędzie, gdzie tylko można. Dla nich przedstawione powyżej pytania to nie żadne mrzonki czy marzenia – oni tam byli, to robili i to przeżyli. A wierzcie nam, że to tylko niewielka część historii, w których opowiadają o swojej pogoni za Metalliką.

Recenzja:

Jak można przeczytać w przedmowie napisanej przez Tomasza Kapicę, W pogoni za Metalliką to pierwsza na świecie książka, która nie skupia się na zespole, lecz na jego fanach – i są to moim zdaniem najbardziej trafne słowa, oddające charakter tej pozycji.

To książka o pasji Piotra Kowieskiego, pasji, którą dzieli ze swoją żoną Katarzyną – jest nią, jak łatwo się domyślić, Metallica, zwana również Metą.

Jak podaje mój profil na last.fm, Metallica znajduje się wśród 10 najczęściej odtwarzanych przeze mnie wykonawców. Z przyjemnością poszłabym na ich koncert, ale na 64? Nie jestem pewna. Choć tak naprawdę powinnam rozumieć Piotra i jego żonę, bo od ponad siedmiu lat jestem „ultrafanką” Eminema. Gdybym podobnie jak oni miała możliwości finansowe i kogoś, kto podziela moją pasję, kto wie, może miałabym już za sobą kilka jego koncertów?

Może zacznę trochę od końca, bo Piotr mówił o tym na zakończenie, ale czy zespół/wykonawca, którego widziało się tak wiele razy, jest jeszcze w stanie czymś zaskoczyć? Czy muzyka, której słucha się na okrągło, będzie podobała się zawsze? Zgadzam się z tym, że sentyment to silna rzecz, ale w pewnym momencie (powiedzmy po 16 tysiącach odtworzeń Eminema albo 64 koncertach Mety) nawet ulubiony artysta spowszednieje. Do tego dochodzą rozczarowania nowymi płytami, niezadowolenie z kierunku, w którym podąża muzyka ulubionego wykonawcy. Coś takiego na pewno wystarczy, żeby zniechęcić sezonowego fana, ale Piotra i jego żonę? Nigdy, oni – jak deklarują – będą jeździć za Metalliką do samego końca – jak mawiał klasyk, ich albo jego.

Piotr pisze, że aby podróżować (a w pogoni za Metalliką zwiedził wraz z żoną pół świata) wystarczy chcieć. Jasne, że pieniądze wszystko ułatwiają, ale człowiek, który umiejętnie nimi gospodaruje, będzie w stanie spełniać swoje marzenia – nawet jeśli nie ma ich wiele. Sam Piotr pracuje jako kontroler lotów, jego żona jest farmaceutką – nie narzekają na brak pieniędzy, ale na pewno nie można nazwać ich bogaczami. Mimo wszystko udało im się zobaczyć Metallikę 64 razy (Piotrowi, Kasi 62), zwiedzili mnóstwo krajów, poznali fanów Mety z całego świata – więcej, poznali osobiście swoich idoli. Po kilkudziesięciu koncertach, na których w większości stali w pierwszym rzędzie, tuż przy barierkach, trzymając w rękach biało-czerwoną flagę, zostali w końcu zauważeni – i zapamiętani – przez samych członków Metalliki. Marzenia się spełniają? Jasne, czemu nie!

Czy pisząc recenzję książki z wydawnictwa Anakonda zdarzyło mi się już zachwycać nad jakością wydania? Mam wrażenie, że robię to za każdym razem (no dobra, to nie wrażenie, to fakty), ale nic nie poradzę na to, że za każdym razem mnie zachwycają. Bardzo fajna, gruba okładka (chociaż nie tak miła w dotyku, jak te do książek z serii „Gwiazdy sceny”), staranne wydanie. A to, co znajduje się w środku? Musiałabym wypisać wszystkie synonimy do słowa „fantastycznie”, żeby oddać wrażenia. Mnóstwo zdjęć w dobrej jakości, skany biletów i przeróżnych pamiątek – to wszystko jest prawdziwym rajem dla oczu każdego fana, ale nie tylko, Metalliki! Ta książka nie jest jedynie suchą relacją z 64 koncertów Metalliki, Piotr urozmaica ją różnymi ciekawostkami, recenzjami płyt, zestawieniami ulubionych/nielubianych utworów Metalliki, coverów, innych zespołów.

Komuś mogłoby się wydawać, że sugerowana cena z okładki – 49,90 zł, jest nieco wydumana, ale zapewniam, że książka jest warta swojej ceny.

Wydawnictwo Anakonda planuje kolejne książki, tym razem o członkach Metalliki. Myślę, że W pogoni… to doskonały wstęp. Z niecierpliwością będę czekała na resztę.

Za książkę dziękuję wydawnictwu Anakonda