Vi Keeland, Penelope Ward - "Sprośne listy"

Autor: Vi Keeland, Penelope Ward 

Tytuł: Sprośne listy

Wydawnictwo: Editio

Data wydania: 2021

Ilość stron: 339

Ocena: 8/10

Opis:

Historia miłosna, która rozpoczęła się od przyjaźni między dziewczyną i chłopcem, a rozkwitła, gdy nawiązali kontakt ponownie — jako dorośli ludzie

Griffin Quinn był moim korespondencyjnym powiernikiem z dzieciństwa, angielskim chłopcem, od którego różniło mnie wszystko. Z biegiem lat, wraz z setkami napisanych listów, staliśmy się najlepszymi przyjaciółmi — dzieliliśmy się najgłębszymi, najmroczniejszymi sekretami i zbudowaliśmy więź, która wydawała się niezniszczalna. Pewnego dnia jednak została zniszczona.

Nagle, zupełnie niespodziewanie, przyszedł kolejny list. Pełen wyrzutów — gniewu nagromadzonego przez osiem lat. Nie miałam wyboru i w końcu musiałam się przyznać, dlaczego przestałam odpowiadać na korespondencję.

Griffin mi wybaczył i po jakimś czasie udało nam się ożywić relację z lat dziecinnych. Z tym że byliśmy już dorośli i wszystko nabrało rumieńców. Nasze listy szybko stały się niegrzeczne, odkrywaliśmy w nich swoje najdziksze fantazje. Jedynym logicznym wyjściem z sytuacji wydawało się więc przeniesienie znajomości na kolejny poziom i spotkanie twarzą w twarz.

Tyle że Griffin nie chciał się spotkać, bo uznał, że tak będzie dla nas najlepiej. Jednak ja musiałam go zobaczyć, więc wykonałam skok na głęboką wodę i zaczęłam go szukać. Przecież ludzie robili w imię miłości bardziej szalone rzeczy, prawda?

Ale to, czego się dowiedziałam, może zmienić wszystko...

Recenzja:

Mój ulubiony duet autorek wydał kolejną powieść - a raczej wydał już jakiś czas temu, ale dopiero teraz jest ona opublikowana w Polsce. I dobrze, bo "Sprośne listy" to kawał dobrej literatury, chociaż nazwa trochę nieadekwatna - bo owszem, kilka takich listów się pojawiło, ale właściwie nie był to główny motyw. Zaraz zresztą Wam opowiem w szczegółach coś więcej o tej powieści, ale już teraz mogę spokojnie powiedzieć, że gorąco polecam!

Luka straciła najlepszą przyjaciółkę w pożarze na koncercie - i to na tym samym, z którego udało jej się wyjść cało. Ma ogromne wyrzuty sumienia, że ona przeżyła, a jej najlepsza przyjaciółka zginęła, a na dodatek nabawia się ona pokaźnej kolekcji zaburzeń lękowych - głównie związanych z tym, żeby opuszczać dom, gdy miałoby tam być dużo osób - albo, jeśli nie byłoby łatwej drogi ewakuacyjnej, żeby Luka w każdej chwili mogła się ulotnić.

W tym pożarze Luka straciła po części samą siebie i w związku z tym, że nie umiała się podnieść z całej tej tragedii - a jedyne postępy zaczęła robić dopiero z terapeutą kilka lat później - przestała ona odpisywać także na listy swojego przyjaciela z Anglii, którego poznała w projekcie wymiany listów - to był taki projekt w stylu szukania korespondencyjnych przyjaciół, który organizowała szkoła. Griffin - bo tak nazywał się przyjaciel od wymiany listów, był Luce bardzo bliski, ale przez długi czas nie umiała mu odpisać i wyjaśnić, dlaczego w jej życiu tak bardzo się pozmieniało.

Pewnego dnia, po ośmiu latach od ostatniej wymiany listów, Luka wpada na kopertę adresowaną do niej - od Griffina, który postanowił wylać trochę żali po pijaku. List ten sprawił jednak, że Luka postanawia mu odpisać i w końcu wyjaśnić, dlaczego przez tak wiele lat milczała i nie szukała kontaktu, chociaż chłopak był dla niej bardzo ważny. I tak oto rozpoczyna się historia miłosna w "Sprośnych listach", która nie jest cukierkowa, ale bardziej słodko-gorzka: a ja takie uwielbiam!

"Sprośne listy" są fantastycznie opowiedziane - a mnie już najbardziej zauroczył nie tyle sam wątek miłosny (bo te w książkach tych pisarek są zawsze cudowne), ani nawet nie oryginalna historia i poruszana tematyka, co właśnie to, jak zostały przedstawione zaburzenia lękowe - i jak realne było to wszystko w odbiorze. Autorki musiały naprawdę dogłębnie to przestudiować, bo nawet po studiach z psychologii (na których jestem), nie umiałabym chyba zrobić tak sprawnie i tak dobrze.

Ta książka jest napisana w tak ciekawy, a zarazem przyjemny i lekki sposób, że dosłownie nie da się jej nie czytać z uśmiechem. Mimo tego że porusza ona wiele trudnych wątków, to mnie czytanie "Sprośnych listów" sprawiło ogromną radość i satysfakcję. To na pewno jest jedna z lepszych książek, jakie będę miała okazję przeczytać w lutym, więc myślę, że jak tylko lubicie romanse, które są dobrze skonstruowane, to jak najbardziej możecie sięgnąć po tę powieść. Ostrzegam tylko, że autorki czasem lubią trochę namieszać i zaskoczyć!

Nie mam pojęcia, jakim cudem tej dwójce tak super wychodzi pisanie w duecie, ale mam nadzieję, że będą pisać razem jak najdłużej - chociaż ich solowe powieści także są świetne (i także je uwielbiam!). W wypadku "Sprośnych listów" jednak średnio pasuje mi tytuł i bardziej widziałabym na okładce jakąś parę, a nie tylko samego faceta, bo to powieść pisana z dwóch narracji (w zależności od rozdziału) - stąd przedstawianie tylko męskiej postaci tak mi tu trochę zgrzyta.

Podsumowując: "Sprośne listy" to definitywnie odkrycie tego miesiąca, jeśli nie roku. Jak już wspomniałam - nie jestem w stanie pokazać książki, szczególnie romansu - który byłby serwowany szerszemu gronu czytelników, który by tak dobrze poruszył temat zaburzeń lękowych. Wydaje mi się, że wielu osobom to otworzy oczy, bo przecież zaburzenia lękowe wcale nie są takim rzadkim zjawiskiem - i w końcu możemy nawet sami znać osobę, która na nie cierpi, chociaż się do tego nie przyznaje. Jeszcze raz, gorąco polecam "Sprośne listy"!