James Islington - "Echo przyszłych wypadków"

Autor: James Islington

Tłumaczenie: Grzegorz Komerski

Ilustracje: Dominik Broniek

Tytuł: Echo przyszłych wypadków

Cykl: Trylogia Licaniusa, tom 2

Wydawnictwo: Fabryka Słów

Data wydania: 27 października 2021

Liczba stron: 896

Ocena: 9,5/10

Opis:

Mniejsze zło i większe dobro. Dwie najbardziej niebezpiecznie rzeczy na świecie.

Bitwy o Ilin Illan i Tol Shen uświadomiły ludziom, że Bariera nieuchronnie słabnie. Jeśli padnie, nastanie świat "bez" - bez radości, bez życia, bez światła i nadziei a istnienie tych, którzy przetrwają stanie się pasmem nieskończonych cierpień. Przeciwnik wciąż kryje się w Talan Gol i czeka na właściwy moment, by uderzyć z całą mocą. Zamiast działać, Rady Starszych prowadzą wewnętrzne rozgrywki. Davian musi stawić czoła ich krótkowzroczności, co samo w sobie jest już zadaniem trudnym. Jeszcze trudniejsze wydaje się stawienie czoła własnej przeszłości - pełnej krwi, śmierci i kłamstw. Na ołtarzu tej powinności złożył już przyjaciół, teraz przyjdzie mu, być może, złożyć własne szaleństwo. Nie jest to jednak cena, której nie zapłaci w chwili ostatecznej próby. Gdy powstaną Cienie i przebudzi się Ciemność.

Recenzja:

Cień utraconego świata przerósł moje oczekiwania, dlatego z przyjemnością sięgnęłam po jego kontynuację - Echo przyszłych wypadków. I już na wstępie zostałam mile zaskoczona, bo na pierwszych stronach powitał mnie rozdział Co się wydarzyło w poprzednim tomie?, który zwięźle mi przypomniał najważniejsze wydarzenia i postaci, dzięki czemu sprawnie odnalazłam się w tym niebywałym świecie na nowo. Oficjalnie, wnioskuję za tym, aby w każdej serii fantasy coś takiego się znalazło – to naprawdę pomaga przy dłuższej przerwie od lektury!

Nie wiedziałem, co było mi cięższym brzemieniem: echo jej ostatniego oddechu czy przeciągła cisza, jaka nastąpiła po nim.

Jak się zapewne domyślacie, dzięki temu wstępowi i ogólnej fascynacji Trylogią Licaniusa, szybko wsiąkłam w powieść. Zresztą, James Islington ma taki styl, że nie jest to trudne – historia toczy się płynnie, a koncept na świat fascynuje (podobnie jak niespotykany system magiczny, od czasów spotkania z Brandonem Sandersonem nikt mnie w tej kwestii nie zadowalał). Całość zaczyna się powoli, niemniej mi to absolutnie nie przeszkadzało – podobnie jak zamiłowanie do opisywania wszystkiego, niemniej ja lubię odkrywać detale uniwersum – a te doprawdy potrafi zadziwić! Co więcej – i co warto tu dodać – leniwy rozwój to tylko przykrywka dla bardzo skomplikowanych intryg, bogatych w zawiłości w relacjach, wydarzeniach i… całą resztą świata przedstawionego.

Wiem, że boisz się wspomnień, lecz nie pozwól, by strach podejmował decyzje za ciebie (…).

Choć jest to ogromna historia, tak James Islington udowadnia tu, że klątwę zwykle nieszczęśliwego drugiego tomu można przełamać. Świat jest stale rozwijany, a i zwroty fabularne nie zawodzą – są naprawdę na najwyższym poziomie, ja stale byłam zaskakiwana. Autor wręcz tutaj wiruje w spiskach, nie pozwalając czytelnikowi spocząć na laurach. Przyznam wam szczerze, że w kilku sytuacjach miałam sama wątpliwości, ale – na szczęście – z tyłu jest słowniczek i spis bohaterów, który pozwolił mi szybko sobie przypomnieć, kim dokładnie jest dana osoba lub co dane słowo znaczyło konkretnie. I – skoro jesteśmy już przy bohaterach – choć wielu jest rozwijanych konsekwentnie (nie zmieniają się), tak nie można im odmówić, że są bardzo… ludzcy. Doskonałym przykładem jest tutaj Caeden, króry mimo ogromnej mocy, wciąż zachowuje proste emocje, miewa wątpliwości, popełnia błędy. Dzięki temu można zarówno z nim, jak z innymi postaciami się zżyć i wraz z nimi odkrywać ten niebezpieczny świat!

- Kiedy powiedziałeś, że zamierzasz pozbawić się wspomnień, pomyślałam, że kłamiesz – przyznała półgłosem. - Naprawdę mnie nie poznajesz? - Podniosła spojrzenie. - Nie poznajesz własnej żony?

Echo przyszłych wypadków to kawał fenomenalnej kontynuacji, kolejna wyprawa w wielki i pełen tajemnic świat, przyprawiony intrygami i emocjami na bogato. Jeśli lubicie obszerne, epickie powieści fantastyczne, zakochacie się w Trylogii Licaniusa bez pamięci! Podobnie jak w ilustracjach Dominika Brońka – czyż nie są one cudowne? Ogromnie nie mogę doczekać się ostatniego tomu – mam nadzieję, że trafi w nasze łapki szybko! Polecam z całego serca! 💓